DIFFICULTY VS ARTISTIC
Του Θανάση Κοσμίδη
Αφορμή για την κατάθεση μέρους των απόψεων και προτάσεων μου στάθηκε ένα αντίστοιχο άρθρο της FIG που αφορούσε τους παγκόσμιους αγώνες εφήβων νεανίδων που έγιναν τον προηγούμενο μήνα στην Αττάλεια της Τουρκίας.
Και εννοώ αυτό εδώ: https://www.gymnastics.sport/site/news/displaynews
Στο άρθρο αυτό γίνεται ιδιαίτερη κολακευτική αναφορά για τους νεαρούς αθλητές και αθλήτριες διαφόρων μικρών αθλητικά και νεοεισερχόμενων χωρών,όπως η Αρμενία η Κολομβία, η Αίγυπτος, η Ινδία , τον Ιράν και άλλες , αλλά... η Ελλάδα των παγκόσμιων πρωταθλητών και Ολυμπιονικών δεν υπήρχε πουθενά. Η 30η θέση της χώρας μας στις 30 χώρες στις νεάνιδες και η 34η θέση στις 36 χώρες στους έφηβους είναι αλήθεια δεν θα δικαιολογούσε καμιά αναφορά των ελληνικών ομάδων στον άρθρο. Πόσο αισιόδοξοι για το μέλλον μπορούμε να είμαστε άραγε καταλαμβάνοντας αυτήν την κατάταξη;
Ακούγονται συχνά παράπονα τύπου: «δεν έχουμε όργανα, δεν έχουμε συνθήκες όπως στο εξωτερικό, δεν έχουμε κίνητρο, δεν έχουμε θέρμανση ή ψύξη, δεν έχουμε ιατροφαρμακευτική κάλυψη, δεν έχουμε φυσικοθεραπευτές» κ.λ.π, κ.λ.π. Και πολλές από αυτές τις ελλείψεις τείνουν να γίνουν διαχρονικές. κάτι που σημαίνει πως με αυτές ή και ακόμα χειρότερες συνθήκες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη βγήκαν οι πρωταθλητές Ευρώπης σε άνδρες έφηβους , γυναίκες και νεάνιδες, οι Παγκόσμιοι πρωταθλητές και οι Ολυμπιονίκες. Η οικονομική δυσπραγία, η έλλειψη και ουσιαστικών κινήτρων σίγουρα είναι μια σοβαρή υπόθεση που μπορεί να κρατήσει πίσω σε επιδόσεις τους αθλητές, αλλά, τελικά φταίει μόνο αυτό, δεδομένου πως οι έφηβοι και οι νεάνιδες διατηρούν μέσα τους λόγω ηλικίας ακόμη, την αγάπη ως κίνητρο τους για τη γυμναστική πέρα από τα όποια κίνητρα; (κάτι που κάναμε και στο παρελθόν).
Το τί πραγματικά φταίει και δεν συμβαδίζουμε με τις ιστορικές επιδόσεις του παρελθόντος είναι θέμα που πολλές φορές έχω σχολιάσει από αυτό το εδώ το βήμα. Κατά την πρόσφατη σύντομη συνεργασία μου με την ΕΓΟ κατέθεσα κάποιες προτάσεις ώστε αφού μελετηθούν και αναλυθούν (και αντιπροταθεί ασφαλώς και κάτι άλλο), να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε ένα κομμάτι (τουλάχιστον) από αυτές εξάγοντας τα σχετικά τελικά συμπεράσματα. Προτάσεις τις οποίες καταθέτω παρακάτω, μιας και πιστεύω πως, η (έστω και μερικώς) υλοποίησή τους θα μπορούσε να γίνει και από οργανωμένα σωματεία με όραμα και αγάπη γι΄αυτό που υπηρετούν.
Συνοπτικά 10 από τις προτάσεις μου που θεωρώ πιο σημαντικές
1. Δημιουργία εσωτερικού αγωνιστικού κανονισμού με προγράμματα για όλες τις ηλικιακές βαθμίδες ανάπτυξης δομημένα με τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρχει μελλοντική προοπτική εξέλιξης με βάση τις ιδικές κατευθύνσεις της FIG.
2. Καταγραφή από έμπειρα στελέχη της ομοσπονδίας των αθλητών – τριών κυρίως στις αναπτυξιακές βαθμίδες της Γ’ κατηγορίας (παίδων – κορασίδων)
3. Προπονητικά καμπ ηλικιακών βαθμίδων με στόχο τον εντοπισμό των ταλαντούχων αθλητών – τριών και των προπονητών τους.
4. Διενέργεια ειδικών τεστ φυσικής κατάστασης και ειδικών τεστ τεχνικής κατάρτισης (κάθε μήνα).
5. Επιπλέον επιμόρφωση των εμπλεκομένων προπονητών με κατά τόπους σεμινάρια και την αποστολή τους σε διεθνή διοργανώσεις επιμορφωτικού χαρακτήρα!
6. Θεσμοθέτηση ελάχιστων κινήτρων υλικής και ηθικής αξίας σε όσους προπονητές επιλέγονται με βάση την εξέλιξη των αθλητών – τριών τους (π.χ ετήσια εφ άπαξ οικονομικής ενίσχυσης , ανακήρυξη ομοσπονδιακού εξωτερικού συνεργάτη ή βοηθού ομοσπονδιακού προπονητή!)
7. Δημιουργία αθλητικού φακέλου με την τρίμηνη (3μηνη) πορεία και εξέλιξη ή μη των αθλητών – τριών που είναι υπό παρακολούθηση!
8. Ιατρικός αθλητικός φάκελος με περιοδικά τεστ υγείας με βάση το αθλητικό ιατρικό πρωτόκολλο της εκάστοτε ηλικίας σε συνεργασία με τον ατομικό προσωπικό παιδίατρο και τον υπεύθυνο γιατρό της ομοσπονδίας!
9. Συχνή (σε μηνιαία βάση) παρακολούθηση και καταγραφή των επιδόσεων και της πορείας από τον υπεύθυνο αρχιπροπονητή στους χώρους άθλησης των ήδη καταγεγραμμένων αθλητών – τριών και των προπονητών τους!
10. Αποστολή των μικρών επιλεγμένων αθλητών – τριών σε αγώνες του εξωτερικού ηλικιακά meetings) μαζί με τους προπονητές τους!
Φυσικά σε όλα τα παραπάνω δεν απαιτούνται περιουσίες για να υλοποιηθούν, αλλά συγκεκριμένοι τρόποι υλοποίησης αναπτυξιακού πλάνου όπως:
A. Θα πρέπει να υπάρξει ειδικό κονδύλι (ξεχωριστός κωδικός) μέσα από τον τακτικό προϋπολογισμό που θα καλύπτει όλο το ειδικό φάσμα του αναπτυξιακού προγράμματος ανίχνευσης και αξιοποίησης ταλέντων.
B. Έμπειροι προπονητές – συνεργάτες ή ειδικοί αρχιπροπονητές για έφηβους – νεάνιδες και παίδες – κορασίδες υπάρχουν , αρκεί να ξεφύγουμε από προκαταλήψεις , στερεότυπα και παθογένειες του παρελθόντος.
C. Οι συνθήκες προπόνησης τείνουν να βελτιώνονται με την πάροδο των χρόνων είτε μέσα από προσωπικές πρωτοβουλίες δημιουργίας χώρων άθλησης (πρόσφατο παράδειγμα η υλοποίηση και δημιουργία ενός εξαιρετικού προπονητηρίου από τον κύριο Νίκο Προβιά στην περιφέρεια) είτε από τις χρηματοδοτήσεις φορέων και οργανισμών για την βελτίωση των οργάνων!
D. Καταγράφουμε και παρακολουθούμε συνεχώς τους αθλητές – τριες που ξεχωρίζουν με τα σωματικά τους χαρακτηριστικά και τις επιδόσεις τους!
E. Εστιάζουμε στις ηλικιακές βαθμίδες κυρίως από 11 έως και 14 ετών (δηλαδή κυρίως στην Γ’ κατηγορία) έχοντας το ‘βλέμμα’στις μικρότερες ηλικίες αλλά και στην Β΄κατηγορία που είναι η πλέον κομβική για την σωστή εξελικτική πορεία του αθλήματος!
F. Δεν περιμένουμε τους αγώνες των ηλικιών για να αποκτήσουμε άποψη ικανοτήτων των αθλητών – τριών αλλά επισκεπτόμαστε τους χώρους προπόνησης και δουλεύουμε μαζί με τους προπονητές πάνω σε τεχνικά ειδικά θέματα και όχι μόνο!
G. Η ομοσπονδία θα πρέπει να εστιάσει στις αναπτυξιακές ηλικίες καταγράφοντας διαμέσου του ειδικού αρχιπροπονητή υπεύθυνου τα τυχόν ταλαντούχα παιδιά ανά την Ελλάδα και όχι μόνο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη!
H. Η δια ζώσης και άμεση επικοινωνία με τον αθλητή – τρια ,τους προπονητές και τους γονείς τους θα βοηθήσει στην υλοποίηση του ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ μέσα από τους εκάστοτε Ολυμπιακούς κύκλους!
Η ενόργανη γυμναστική δυστυχώς τα τελευταία χρόνια δεν τυγχάνει της προσοχής που της αξίζει από την πολιτεία η οποία φαίνεται πως δεν συγκινείται από τις ολυμπιακές επιτυχίες του Πετρούνια και των άλλων πρωταθλητών του παρελθόντος. Η ενόργανη γυμναστική, η γυμναστική που ξέραμε και αγαπήσαμε μέσα από τις αντιξοότητες του παρελθόντος, σίγουρα χρειάζεται περισσότερη οργάνωση σε αναπτυξιακό επίπεδο προσαρμοσμένη στα νέα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί.
Επίσης κάτι σημαντικό. Οι αποτυχίες των αθλητών μας σε διεθνές επίπεδο είναι κάτι το φυσιολογικό να συμβεί. Αλλά εάν συνεχώς προσπαθούμε να τις αιτιολογήσουμε πάνω στο δόγμα: «απόκτηση εμπειριών» τότε δεν λέμε την αλήθεια, δεν εξάγονται τα σωστά συμπεράσματα και δεν γίνεται η σωστή αξιολόγηση, με αποτέλεσμα, όλη αυτή η φθίνουσα κατάσταση να διαιωνίζεται και «εμείς» να την θεωρούμε φυσιολογική. Μια στατιστική (πέραν των επιδόσεων) ματιά μόνο να ρίξουμε στην εικόνα και τις επιδόσεις των νεανίδων και εφήβων στα πανελλήνια πρωταθλήματα είναι αρκετή ώστε να αντιληφθούμε την σοβαρότητα της κατάστασης.
Είναι ώρα πλέον να δοθεί η πρέπουσα και ουσιαστική σημασία στην κατηγορία των παίδων – κορασίδων και εφήβων – νεανίδων ώστε να αξιοποιηθούν οι ταλαντούχοι αθλητές – τριες και να ξαναποκτήσουμε δυνατές ομάδες στο εξωτερικό σε άνδρες και γυναίκες!
Ο ΟΥΣΙΑΣΤΚΟΣ ΟΡΙΣΜΟΣ ενός υπεύθυνου για την Γ’ και Β’ κατηγορία που θα μπορούσε να οργανώσει και να καθοδηγήσει προπονητές και αθλητές – τριες , θα βοηθούσε σημαντικά τις εθνικές ομάδες!
Όλα τα παραπάνω είναι οι ελάχιστες βασικές προϋποθέσεις για βελτίωση της ποσοτικής και κυρίως της ποιοτικής εικόνας των εφήβων και νεανίδων που αργότερα θα είναι η κορυφαία μας βιτρίνα των εθνικών ομάδων ανδρών και γυναικών!
Σε αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να προσευχόμαστε να είναι υγιής και ‘ αιωνόβιος ’ ο Λευτέρης Πετρούνιας για να μπορεί να ακούγεται η ενόργανη γυμναστική στην Ελλάδα και το εξωτερικό!!!
