Νάταλι Παναγιωτίδου, «Η Ρυθμική με διαμόρφωσε σε αυτό που είμαι σήμερα»

Του Αντώνη Κεραμιδά

Μια φωτογραφική βόλτα στη πόλη της Δράμας με τη Νάταλι Παναγιωτίδου, μια σπουδαία αθλήτρια της Ρυθμικής του ΣΕΡΓ Δράμας και της Ελένης Μακρή. Το ραντεβού μας ορίστηκε στον χώρο του πάρκου της Αγ. Βαρβάρας, μια υπέροχη τοποθεσία που αποτελεί προορισμό δροσιάς και χαλάρωσης από τη καθημερινότητα της πόλης.

Τα ποτάμια, οι λίμνες γεματες από πολύχρωμες πάπιες και κύκνους, τα πανέμορφα ξύλινα γεφυράκια, οι  μικροί καταρράκτες και τα μοναδικά επιβλητικά αιωνόβια δέντρα που ζουν εκει, ήταν πρώτης τάξης ευκαιρία ώστε η Νάταλι να γίνει "ένα" με τον χώρο και ν΄αφήσει τη χορευτική της ταυτότητα. Πίνοντας έναν χυμό πριν ξεκινήσουμε και συζητώντας στο όμορφο αναψυκτήριο του χώρου, η έμπειρη αθλήτρια ξεδίπλωσε τις σκέψεις της σχετικά με τον σημαντικό ρόλο που έπαιξε η ρυθμική γυμναστική στη ζωή της, σε σημείο να τη βοηθά να υπερπηδά ψυχολογικά εμπόδια που της έφερνε η ζωή. Τα λόγια της χαρακτηριστικά:

«Η Ρυθμική με διαμόρφωσε σε αυτό που είμαι σήμερα, μαζί με τη προπονήτριά μου ορίσαμε ένα δρόμο που μέσα απ΄αυτόν νιωθω πως βγήκα κερδισμένη και ικανοποιημένη για όλα όσα βίωσα με τις στήριξη της οικογένειά μου». Και συνεχίζω....»

Η κουβέντα μας εξελίχθηκε σε κλίμα συγκίνησης παρουσία της μητέρας της που ένοιωθε με τη σειρά της τη δική της ικανοποίηση. Έχει ιδιαίτερη αξία η κάθε επαφή μου με τα «παιδιά» της γυμναστικής, αφού (αν και "παλιοσειρά" της αγωνιστικής γυμναστικής), πάντα νιώθω να κερδίζω πράγματα συζητώντας μαζί τους, ανακαλύπτοντας κάθε φορά τον ανεξάντλητο πλούσιο εσωτερικό κόσμο που τους χάρισε ο αθλητισμός και που μου κάνουν τη τιμή να «εκμυστηρευτούν». Αυτόν τον πλούσιο εσωτερικό κόσμο αποφάσισε να εξωτερικεύσει η Νάταλι μέσα από αυτό που αγάπησε όλα αυτά τα χρόνια. Τη "γυμναστική της Ελευθερία" μέσα από μια "ελεύθερη" φωτογράφιση στη φύση... Και ξεκινάμε..

Tο πάρκο, ήταν η αφετηρία της καλλιτεχνικής έκφρασης της Νάταλι δίπλα στα δροσερά νερά και τη δροσιά της περιοχής

Στη συνέχεια αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τον σιδηροδρομικό σταθμό υπό τον κίνδυνο της επερχόμενης βροχής που προμήνυαν τα "απειλητικά" σύννεφα... Κάτι που δεν μας πτόησε αφού οι σταγόνες τελικά αποτέλεσαν μετά από λιγο, κομμάτι της δημιουργίας μας... 

Η σταγόνες βροχής στα σοκάκια της πόλης απλά δρόσιζαν τη δίψα της Νάταλι για ρυθμική έκφραση...

Και μετά τη ξαφνική βροχή, ο χαλαρωτικός απογευματινός Ήλιος έκανε την εμφάνισή του χαρίζοντας στις φωτογρεφίες μας το χαρακτηριστικό του απαλό φως...

Το κάθε φωτογραφικό οδοιπορικό εκτός από τα κλικ της φωτογραφίας στις πόζες του μοντέλου, συνοδεύεται και από μια περιπέτεια μέσα απ΄ την οποία οι αναμνήσεις θα μας συντροφεύουν για πολύ καιρό. Γιατί λοιπόν φωτογράφιση σε καθημερινό και φυσικό περιβάλλον; Διότι η αίσθηση ελευθερίας που αποπνέει η απόφαση να εξωτερικεύεις τη δυναμική που κρύβεις μέσα σου είναι μοναδική. Διότι ο αθλητισμός, η ρυθμική και ο χορός είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Πριν εφευρεθούν οι κλειστοί χώροι και οι κανόνες του πρωταθλητισμού, ο άνθρωπος εφορμούσε στο περιβάλλον επιδεικνύοντας με τον δικό του τρόπο αυτό που αγαπούσε και που του έδινε ανάσα και νόημα ζωής. 

Εσύ το ζεις αυτό που κρύβεις μέσα σου;