Ιατρική φροντίδα στη ρυθμική γυμναστική. Ο ρόλος του Ιατρού ομάδας
Της Νίνα Κοντοπούλου:
Η ρυθμική γυμναστική αποτελεί ένα πανέμορφο αλλά συνάμα πολύ δύσκολο και απαιτητικό άθλημα. Η ενασχόλησή της με αυτή ξεκινά από την τρυφερή ηλικία των 4 ετών και μπορεί να συνεχιστεί μέχρι την ενηλικίωση.
Η βάση της εκμάθησης και της εφαρμογής αυτού του αθλήματος είναι η “επανάληψη” με στόχο την τελειοποίηση ασκήσεων του σώματος και του οργάνου. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είναι πιθανό να προκύψουν παθολογίες στο μυοσκελετικό σύστημα των αθλητριών κατά τη διάρκεια της αθλητικής τους ζωής. Η ιδιαιτερότητα αυτού του αθλήματος αφορά τόσο σε κακώσεις που μπορούν να εμφανιστούν μετά από υπερβολική χρήση (σύνδρομα υπέρχρησης) ή ατύχημα όσο σε παθολογίες που μπορούν να εμφανιστούν στα πλαίσια της ανάπτυξης του σώματος του παιδιού (παθήσεις που ενδεχομένως να εμφανίζονταν στις αθλήτριες, είτε έκαναν είτε δεν έκαναν αθλητισμό, απλώς με τον αθλητισμό η έκφρασή τους είναι εντονότερη και η αντιμετώπισή τους διαφορετική). Επομένως τα μυοσκελετικά προβλήματα που ενδεχομένως θα προκύψουν αφορούν ένα συνδυασμό αθλητιατρικής και παιδορθοπαιδικής ανάλογα με την ηλικία
Αυτές οι παράμετροι καθιστούν επιτακτική την ανάγκη παρακολούθησης των παιδιών τόσο σε επίπεδο συλλόγων όσο και σε επίπεδο εθνικής ομάδας επί της ουσίας και όχι τύποις. Είναι μείζονος σημασίας να προλάβουμε προβλήματα και όχι να τρέχουμε εκ των υστέρων να τα διορθώσουμε κινδυνεύοντας με αυτόν τον τρόπο να χαθούν πολλά ταλέντα και να ταλαιπωρηθούν αξιόλογες αθλήτριες τόσο ψυχικά όσο και οικονομικά. Για να γίνει αυτό πρέπει ο γιατρός να ασχολείται ουσιαστικά, να αφιερώνει χρόνο και να μην το βλέπει ως πάρεργο. Θα πρέπει να υπάρχει άριστη συνεργασία και εμπιστοσύνη μεταξύ της αθλήτριας, της προπονήτριας, της χορογράφου, του γονέα και του φυσικοθεραπευτή προκειμένου να έχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα. Είναι αναγκαία η δημιουργία από τον υπεύθυνο ιατρό πλήρη ιατρικού - αθλητικού φακέλου με το ιστορικό της κάθε αθλήτριας και εβδομαδιαία, 15ημερη ή μηνιαία παρακολούθηση (ανάλογα των απαιτήσεων ή του όγκου των αθλητριών) στο “χώρο της προπόνησης”.
Το ιδανικό θα ήταν ο γιατρός να έχει άποψη και γνώση του αθλήματος και των κακώσεων που προκύπτουν από αυτό. Έτσι θα είναι σε θέση να αξιολογήσει επαρκώς την κατάσταση της αθλήτριας και να καθοδηγήσει την προπονήτρια στην προσαρμογή του προπονητικού πλάνου. Αυτό γίνεται στο προπονητήριο και όχι εκ του μακρόθεν. Ο κάθε ιατρός που αναλαμβάνει αυτή τη εργασία, αναλόγως της συμφωνίας που έχει επιτευχθεί (εθελοντική ή μη), είναι ο μόνος υπεύθυνος για τον όλο χειρισμό. Εάν επιλεγεί και άλλος ιατρός είτε από τους γονείς, είτε από την αθλήτρια, είτε από άλλο φορέα, η επικοινωνία των ιατρών είναι ευκταία και κάποιες φορές επιβεβλημένη. Σε κάθε περίπτωση όμως, για την καλύτερη αποκατάσταση της αθλήτριας, θα πρέπει να δοθεί μία υπεύθυνη ιατρική λύση η οποία θα φέρει την υπογραφή του επιλεγέντος θεράποντος ιατρού.
Νίνα Κοντοπούλου MD, MSc
Φυσίατρος -Υγιεινολόγος
Sport Medicine-Acupuncture Specialist
Μέλος της International Association of Dance Medicine and Science (IADMS)
Πρώην παγκοσμιονίκης ρυθμικής γυμναστικής