Μ. Ντώνα συνέντευξη: "Το βασικό μου κίνητρο είναι αυτό που είχα και ως αθλήτρια, η αγάπη μου για τη ρυθμική"
Ότι για να πει κανείς για την φιλοξενούμενη του gymnast.gr είναι λίγο. Μορφούλα Ντώνα, η πιο ολοκληρωμένη αθλήτρια ρυθμικής του ατομικού στην ιστορία του αθλήματος, κάτι που πιστοποίησε με την κατάκτηση της 7ης θέσης στους Ολυμπιακούς αγώνες του Σύδνεϋ το 2000. Πότε άλλοτε δεν είχαμε στο ατομικό τέτοια επίδοση.
Στο πρόσφατο παρελθόν ως προπονήτρια βίωσε τη χαρά της κατάκτησης της 4η θέσης σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα με την Βαρβάρα Φίλιου και σήμερα πλέον από την θέση της ομοσπονδιακής προπονήτριας ευελπιστεί να γράψει ιστορία οδηγώντας μεθοδικά τις αθλήτριές της και την ελληνική ρυθμική σε νέες μεγάλες επιτυχίες.
Μετά τις πρόσφατες εντυπωσιακές εμφανίσεις των αθλητριών της στο Grand Prix «Miss Valentine» και λίγες ημέρες πριν το World Cup του Παλαιού Φαλήρου όπου θα συνοδέψει τις αθλήτριές της, Εβίτα Γιαννοπούλου και Παναγιώτα Λύτρα, ξεδιπλώνει τις σκέψεις της σε μια κουβέντα με τον Αντώνη Κεραμιδά την οποία αξίζει να διαβάσετε.
Η σταδιακή ωρίμανση της αθλήτριας χρειάζεται να συνοδεύεται από σοβαρή επιστημονική στήριξη σε όλες τις μορφές της για να μπορεί να διατηρεί το ενδιαφέρον της στον πρωταθλητισμό
Μορφούλα, ο πρώτος αγώνας στον νέο Ολυμπιακό κύκλο με τους νέους κανονισμούς σας βρήκε να εντυπωσιάζετε πριν λίγες μέρες με την εμφάνιση σας στο Grand Prix “Miss Valentine” της Εσθονίας. Πόσο ευχαριστημένη είσαι;
Είμαι πολύ ευχαριστημένη και από την εμφάνιση των κοριτσιών και από την απήχηση που είχαν τα προγράμματα τους σύμφωνα με τον νέο κώδικα. Στην ουσία ήταν ο πρώτος τους επίσημος αγώνας με τους νέους κανονισμούς και φάνηκε πως η προσαρμογή τους ήταν πολύ ικανοποιητική αφού η απόδοσή τους στα προγράμματα ήταν πολύ σταθερή.
Πόσο διαφορετικός είναι ο τρόπος βαθμολογίας πλέον και κατά πόσο τα κορίτσια σου είναι προσαρμοσμένα σε αυτόν;
Η κάθε μετάβαση σε έναν νέο τρόπο βαθμολόγησης έχει τις δικές της δυσκολίες αλλά με την σημαντική βοήθεια των Ελληνίδων κριτών και την στήριξή τους απέναντι στην προσπάθειά μας, μελετήσαμε και κατανοήσαμε εις βάθος όλη αυτήν την νέα κατάσταση και νομίζω πως προσαρμοστήκαμε αρκετά εύκολα μέσα στην προπόνηση. Οι δέκα βαθμοί για το artistry και οι δέκα βαθμοί για την εκτέλεση αλλάζουν εις βάθος τον τρόπο που παρουσιάζεται μια αθλήτρια στο ταπί όσον αφορά τον τρόπο που κινείται στο πρόγραμμά της, τον τρόπο δηλαδή που εκφράζεται και το πώς συνδυάζει την καλλιτεχνική της κίνηση με την μουσική. Και ασφαλώς μια σημαντική αλλαγή αφορά την αύξηση δυσκολίας των επιμέρους ασκήσεων που παρουσιάζονται.
Η Εβίτα Γιαννοπούλου και η Παναγιώτα Λύτρα είναι δυο νέες αθλήτριες που όμως φαίνεται να εντυπωσίασαν με την εμφάνισή τους στο “Miss Valentine” όπως είδαμε όλoι μέσα από το live streaming. Άφησαν τις ίδιες εντυπώσεις και στον εξειδικευμένο κόσμο της ρυθμικής που συνάντησες εκεί στην Εσθονία;
Αν και η Παναγιώτα είναι πρώτης χρονιάς γυναίκα και η Εβίτα δεύτερης, ωστόσο λόγω της περσινής αγωνιστική αδράνειας λόγω κορονοιού το ντεμπούτο τους το έκαναν και οι δυο φέτος στην κατηγορία των γυναικών μιας πέρυσι η Εβίτα δεν μπόρεσε να παρουσιαστεί σε κάποιον αγώνα. Οι εντυπώσεις που εισπράξαμε ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικές αλλά όχι μόνον για τις δυο γυναίκες αλλά και για το σύνολο της παρουσίας μας στον αγώνα, δηλαδή αναφέρομαι κορίτσια των μικρότερων κατηγοριών που παρουσίασαν τα προγράμματά τους. Τα κατ΄ ιδίαν κολακευτικά σχόλια αναγνωρισμένων προπονητριών αναφορικά με αναγέννηση της ρυθμικής στην Ελλάδα, την ποιοτική μας πορεία, τα ευχαριστήρια και τα χειροκροτήματα σε περιβάλλον ανοιχτής συζήτησης είναι αλήθεια πως με πλημμύρησαν χαρά και αν θέλεις, ήταν και ένα είδος ψυχολογικής επιβράβευσης αλλά και ώθησης ώστε να συνεχίσουμε στην ίδια πορεία δουλειάς.
Ακολουθεί σε λίγες ημέρες το World Cup στο Παλαιό Φάληρο και στη συνέχεια μια σειρά από άλλα world Cup αλλά και το Ευρωπαικό. Πότε και σε ποιους αγώνες θεωρείς πως φέτος θα έχεις τη πλήρη κορύφωση της απόδοσης των κοριτσιών;
Τα World Cup είναι πολύ σημαντικοί αγώνες αλλά στην ουσία χρησιμεύουν ως αγώνες προετοιμασίας για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στα μέσα Ιουνίου στο Τελ Αβίβ και το οποίο αποτελεί βασικό μας στόχο. Η προετοιμασία αυτή και συμμετοχή μας στα World cup αφορά δυο επίπεδα. Το πρώτο επίπεδο είναι το τεχνικό – επιστημονικό κομμάτι όπου, προπονητικά θα μας βοηθήσει να κορυφώσουμε την απόδοσή μας στην ημερομηνία των ευρωπαϊκών αγώνων και το άλλο επίπεδο αφορά την καθιέρωσή τους ως αθλήτριες υψηλού επιπέδου σε διεθνές επίπεδο.
Δηλαδή, η επαναλαμβανόμενη συμμετοχή μιας αθλήτριας εντυπώνεται στην συνείδηση των κριτών;
Τα World cup αποτελούν σημείο συνάντησης της «αφρόκρεμας» του αθλήματος και η κάθε συμμετοχή "χτίζει" και στερεώνει το όνομα της κάθε αθλήτριας που αγωνίζεται σ΄αυτά. Με την προϋπόθεση η αθλήτρια να παρουσιάζεται με «καθαρές» εμφανίσεις και συμβατές με την φιλοσοφία ρυθμικής του νέου ολυμπιακού κύκλου. Σε κανεναν δεν πρέπει να χαρίζεται τίποτε. Η εθνική εκπροσώπιση είναι πάνω από κάθε προσωπική φιλοδοξία.
Πέραν της Εβίτας και Παναγιώτας έχω δει με τα μάτια μου ένα «τσούρμο» από νέα ενθουσιώδη κορίτσια στην ομάδα σου που βιάζονται να φορέσουν μετάλλια στον λαιμό τους (γέλια)
(Χαμόγελα) Ναι, υπάρχει μια άλλη γενιά αθλητριών, νεανίδων και κορασίδων που ακολουθούν τη ίδια φιλοσοφία προπόνησης και νιώθω πολύ αισιόδοξη και χαρούμενη ταυτόχρονα για το μέλλον τους με βάση τις προπονητικές και αγωνιστικές τους επιδόσεις. Ξέρεις, η κοινή προπόνηση των κοριτσιών αυτών με πιο έμπειρες αθλήτριες, τις βοηθάει να ανοίγουν τα φτερά τους και φυσικά να ονειρεύονται Και η αλήθεια είναι πως η Παναγιώτα και η Εβίτα αποτελούν το καλύτερο παράδειγμα για να παρακινούν τα μικρότερα κορίτσια να γίνουν καλύτερες.
Ξέρουμε πως όσο μεγαλώσουν τα κορίτσια στη Ρυθμική, τόσο συσσωρεύουν εμπειρία αλλά από την άλλη, η φυσική ωρίμανση επηρεάζει σωματικά και ψυχολογικά την απόδοση και πολλές φορές επηρεάζει την ίδια την διάθεση για προπόνηση. Το έχεις βιώσει και η ίδια ως αθλήτρια αυτό. Με ποιον τρόπο σκέφτεσαι πως μπορεί να εξισορροπηθεί αυτή η κατάσταση δεδομένου πως ως χώρα δεν διαθέτουμε τις πλέον σύγχρονες συνθήκες προπόνησης.
Μεγάλη κουβέντα Αντώνη. Εκτός από την προπονήτρια, δίπλα στα παιδιά χρειάζεται να βρίσκεται και μια ομάδα ανθρώπων που να στηρίζει και να τα καθοδηγεί. Μέχρι ένα σημείο, μέχρι μια ηλικία, τη παρουσία αυτής της «ομάδας ανθρώπων» την αναλαμβάνει η ίδια η προπονήτρια που καλείται να παίξει έναν πολλαπλό ρόλο όπως για παράδειγμα, της διατροφολόγου και της ψυχολόγου. Η σταδιακή ωρίμανση της αθλήτριας χρειάζεται να συνοδεύεται από σοβαρή επιστημονική στήριξη σε όλες τις μορφές της για να μπορεί να διατηρεί το ενδιαφέρον της στον πρωταθλητισμό σε συνδυασμό ασφαλώς με τα κίνητρα που με τη σειρά τους αλλάζουν και διαφοροποιούνται ανάλογα την ηλικία. Βέβαια, οι αθλήτριες που έχουν μια σταθερή απόδοση και πετυχαίνουν σταδιακούς αγωνιστικούς στόχους έχουν έναν λόγο παραπάνω να «αντιστέκονται» στην φυσική ωρίμανση που απειλεί πολλές φορές και την παραμονή τους το άθλημα.
Μιας και αναφέρθηκες σε κίνητρα, ποια νομίζεις πως θα μπορούσαν να είναι αυτά, πέραν της αγάπης τους (ως προϋπόθεση) για τη ρυθμική, ικανά να ενεργοποιήσουν το ενδιαφέρον των κοριτσιών προκειμένου να δίνονται ολοκληρωτικά στη προπόνηση;
Σε πρώτη φάση, πάνω από όλα θα πρέπει σε αυτά τα παιδιά να τους παρέχεται όλος ο απαραίτητος εξοπλισμός για την προπόνηση δωρεάν. Δηλαδή, ρούχα, κορμάκια, παπουτσάκια, όργανα. Ξέρεις, όλο αυτό το κόστος, πολλές φορές δρα αποτρεπτικά για την οικογένεια, μιας και δεν έχουν όλοι την δυνατότητα να αντέχουν να βάζουν το χέρι στη τσέπη όλο και πιο βαθιά. Το θεωρώ πολύ σημαντικό. Σε δεύτερη φάση τα κίνητρα χρειάζεται να στοχεύουν τον εσωτερικό κόσμο της αθλήτριας ώστε να μπορεί καθημερινά να ξεπερνά τον εαυτό της στη προπόνηση, διότι αυτός είναι ο στόχος της προπόνησης, αυτός που σε οδηγεί στην πραγματική πρόοδο, είτε κερδίζεις μετάλλια, είτε όχι.
Και όταν οι οικονομικές ανάγκες πιέζουν την αθλήτρια; Δεν θα βοηθούσε ένα είδος οικονομικής βοήθειας;
Φυσικά τα οικονομικά κίνητρα παίζουν τον δικό τους ρόλο ιδίως όσο μεγαλώνουν οι αθλήτριες. Η οικονομική στήριξη μέσω χορηγών είναι πολύ σημαντική και το κέρδος εδώ είναι πολλαπλό. Δηλαδή, η εμπλοκή των χορηγών δείχνει προς κάθε κατεύθυνση πως υπάρχει σοβαρή κινητικότητα στο άθλημα διατηρώντας σε εγρήγορση όχι μόνον τις αθλήτριες αλλά και όλους όσους εμπλέκονται με τη ρυθμική. Ακόμη και την ΓΓΑ και ΕΟΕ. Επίσης, η σοβαρή και μεθοδική προβολή του αθλήματος στην κοινωνία, έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της «δημοτικότητάς» του. Με αυτόν τον τρόπο η αθλήτρια αισθάνεται πως είναι μέρος μιας μεγάλης αθλητικής οικογένειας και πως η συμμετοχή της σε αυτήν είναι ένα είδος τιμής. Και φυσικά όλο αυτό θα αποτελεί πόλο έλξη για τα νέα παιδιά που αποφασίζουν να γνωρίσουν το άθλημα της ρυθμικής.
Πόσο άλλαξε η ρυθμική ως άθλημα από τον καιρό που η ίδια πρωταγωνιστούσες μέσα στα ταπί;
Έχει αλλάξει πάρα πολύ και έχει περάσει από πάρα πολλά «κύματα». Κάθε τετραετία αλλάξει ο κώδικας βαθμολογίας και αυτό δυσκολεύει πολλές φορές το κοινό να το παρακολουθεί και αυτό πολλές φορές ισχύει και για εμάς που ασχολούμαστε επαγγελματικά. Η κάθε προπονήτρια χρειάζεται να προσαρμόζεται σε αυτές τις αλλαγές οι οποίες δεν αφορούν μόνον την διαδικασία βαθμολόγησης αλλά επηρεάζουν άμεσα στην τεχνική προσαρμογή της κάθε αθλήτριας. Σε κάθε περίπτωση όταν ακολουθείται σωστά η προπονητική διαδικασία στις μικρές ηλικίες, καλλιεργώντας σωστά τις κατάλληλες βάσεις, η κάθε αλλαγή αργότερα θα αντιμετωπιστεί φυσιολογικά, με αποτέλεσμα η αθλήτρια να μπορεί να ακολουθεί δίχως πρόβλημα την κάθε αλλαγή του κώδικα και να ανταποκρίνεται σε κάθε νέα απαίτηση.
Τι θα έλεγες πως είναι το δικό σου κίνητρο ώστε να ασχολείσαι με ένα άθλημα που το βίωσες και ως αθλήτρια; Δεν έχεις κουραστεί;
Να κουραστώ; Αντιθέτως. Το βασικό μου κίνητρο είναι αυτό που είχα και ως αθλήτρια. Δηλαδή η αγάπη μου για τη ρυθμική. Σήμερα, από τη θέση της προπονήτριας αυτό που με κινητοποιεί, είναι η εσωτερική μου ανάγκη να μεταλαμπαδεύσω τις εμπειρίες και τις γνώσεις που έχω συσσωρεύσει όλα αυτά τα χρόνια και με απώτερο στόχο την κατάκτηση μεγάλων επιτυχιών. Η γυμναστική για μένα είναι τρόπος ζωής, που με ωθεί να κατακτώ καθημερινούς στόχους μέσα στο γυμναστήριο και μέσα από αθλήτριες που νιώθω πως είναι κομμάτι του εαυτού μου.
Φαντάζομαι η ενημέρωση για την εξέλιξη του αθλήματος είναι ένα κομμάτι της δικής σου προόδου.
Αναμφίβολα. Αυτό δεν σταματάει ποτέ. Συνεχώς χρειάζεται να είμαι σε εκπαιδευτική εγρήγορση με τον έναν ή άλλον τρόπο.
Εννοείς τα σεμινάρια που διοργανώνει η Ομοσπονδία Γυμναστικής;
Και όχι μόνο. Η συμμετοχή μου ως προπονήτρια σε διεθνείς αγώνες διευρύνει τις γνώσεις μου μέσα από την επαφή μου με προπονήτριες αναγνωρισμένου κύρους. Η κάθε συνάντηση στους αγώνες αλλά και στο περιθώριο αυτών, συνοδεύεται και με ανταλλαγή γνώσεων, ενημέρωση και με επιπρόσθετες εμπειρίες που είναι μοναδικές. Ακόμη η συνύπαρξή μου με άλλες ομάδες, άλλων χωρών κατά την ώρα της προπόνησης μας πριν τους αγώνες, κινητοποιεί τις σκέψεις μου με όσα αυτό συνεπάγεται. Βαθύτερες κρίσεις, αναθεωρήσεις και συμπεράσματα που γεννήθηκαν σε ένα μόνον αγωνιστικό ταξίδι, μπορούν να διαφοροποιηθούν ίσως σε ένα επόμενο. Στο τέλος, αναχωρώ πιο σοφή και κατασταλαγμένη και έτοιμη να γίνω ακόμη καλύτερη. Διότι το κέρδος της πραγματικής γνώσης είναι πως ανοίγεις συνεχώς τον δρόμο για ακόμη περισσότερη.
Πόσο αισιόδοξη είσαι για το μέλλον της Ελληνικής Ρυθμικής γενικά;
Έχουμε πολλά ταλέντα στην Ελλάδα. Όμως, η Ρυθμική στη πατρίδα μας θα ορθοποδήσει πραγματικά όταν πέραν από τα ταλέντα αθλήτριες και τις αξιόλογες και ενθουσιώδεις προπονήτριες καταφέρουμε να φτιάξουμε τις συνθήκες μέσα στις οποίες προπονούνται τα παιδιά. Ιδανικές κτηριακές εγκαταστάσεις, άμεση ιατροφαρμακευτική φροντίδα, κοινωνική μέριμνα, κίνητρα. Σκέψου πως μέσα στον δικό μου χώρο που κάνω προπόνηση όλα αυτά τα χρόνια, αν δεν είχα το κατάλληλο περιβάλλον, τους κατάλληλους συνεργάτες και στήριξη, είναι άγνωστο ποια θα ήταν τα αποτελέσματα της προπονητικής μου πορείας. Όλο αυτό όμως δεν μου χαρίστηκε Αντώνη. Το κόστος για την συντήρηση ενός τέτοιου προπονητικού χώρου με όλα όσα απαραίτητα αυτός περιλαμβάνει πολλές φορές είναι δυσβάστακτο και αποτελεί ένα καθημερινό άγχος. Όμως δεν τα παράτησα και συνεχίζω μέσα από εμπόδια διότι όπως σου είπα η δουλειά είναι συλλογική και πάντα με συνεκτικό κρίκο την αγάπη για την ρυθμική. Η αλήθεια είναι πως, αυτά που σε άλλες χώρες αποτελούν αυτονόητα δεδομένα για να κάνει ένα παιδί πρωταθλητισμό και υψηλό αθλητισμό, στην Ελλάδα είναι ακόμη ζητούμενα. Και αυτό ασφαλώς έχει να κάνει με το τι νοείται ως αθλητισμός στη χώρα μας και κατά πόσο η ρυθμική ως ερασιτεχνικό άθλημα λαμβάνεται υπόψη σε μια εποχή που τα πάντα βρίσκονται υπό το πρίσμα του κέρδους. Αλλά στο χέρι μας είναι να πείσουμε για την ανάγκη επιβίωσης της ρυθμικής και τον ρόλο που αυτή διαδραματίζει στην ζωή του παιδιού.
