•  

Τόκιο 2020: Ο τελικός ομάδων στις γυναίκες που δεν περίμενε κανείς

224728760 620333925549939 5626148664750822429 n 2Της Χριστίνας Φιλιππάκη

Οι Ολυμπιακοί του Τόκιο μας προσέφεραν έναν τελικό γεμάτο απρόσμενες ανατροπές και δυνατές συγκινήσεις, που σίγουρα θα μείνει στην ιστορία ως ένας από τους πιο συναρπαστικούς αγώνες στην ιστορία του αθλήματος.

Μετά την απρόσμενη νίκη της Ρωσικής Ολυμπιακής Επιτροπής στα προκριματικά, οι φίλοι του αθλήματος περίμεναν την ομάδα των ΗΠΑ να επιστρέψει δυναμικά και να παλέψει για το τρίτο συνεχόμενο χρυσό της μετάλλιο. Όμως, από το πρώτο κιόλας όργανο, η Αμερικανική ομάδα αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα με την Μπάιλς να εκτελεί ένα κακό γιουρτσένκο με 1.5 περιστροφή αντί για το συνηθισμένο της άμαναρ (γιουρτσένκο με 2.5 περιστροφές). Η Ρωσική Ολυμπιακή Επιτροπή, από την άλλη, πραγματοποίησε πολύ καλή εμφάνιση στο ίδιο όργανο, με τις Ουράζοβα, Μαλνίκοβα και Αχαΐμοβα να παρουσιάζουν δυνατά άλματα με σταθερές προσγειώσεις. Λίγο αργότερα, η θρυλική Μπάιλς δήλωσε ότι δεν μπορεί να συνεχίσει και δεν αγωνίστηκε σε κανένα άλλο όργανο. Αυτό σήμαινε ότι οι συναθλήτριές της, Σούνι Λι, Τζόρνταν Τσάιλς και Γρέις ΜακΚάλουμ κρατούσαν πλέον το μέλλον της ομάδας στα χέρια τους.

Η Τσάιλς αντικατέστησε στην Μπάιλς στο δίζυγο και παρουσίασε ένα δυνατό πρόγραμμα, παρά την αλλαγή της τελευταίας στιγμής ενώ η Λι, που αποτελεί ένα από τα φαβορί για το χρυσό στο δίζυγο, εντυπωσίασε με τους εξαιρετικά δύσκολους συνδυασμούς της. Η Ρωσική Ολυμπιακή Επιτροπή απάντησε με τρία εξίσου δυνατά προγράμματα, με τη Λιστούνοβα να προσγειώνει εξαιρετικά τη νέα της φαμπριτσνόβα (διπλό σάλτο με διπλή περιστροφή) και τις Μελνίκοβα και Ουράζοβα να δείχνουν εξαιρετική τεχνική στα inbars τους. Τα πράγματα άλλαξαν στη δοκό, όπου οι δύο πρώτες Ρωσίδες αθλήτριες σημείωσαν πτώσεις, ενώ οι Αμερικάνες είχαν εξαιρετική εμφάνιση. Η Τσάιλς επανήλθε δυναμικά από τις δύο πτώσεις που είχε στα προκριματικά, ενώ η Λι έδειξε εξαιρετική σταθερότητα και ελυγυσία καθ’ όλο το πρόγραμμά της. Τη Ρωσική ομάδα έσωσε η Λιστούνοβα, που παρά το νεαρό της ηλικίας της, δεν είχε την παραμικρή αστάθεια. Η τελική μάχη θα δινόταν στις ασκήσεις εδάφους. Η ΜακΚάλλουμ ξεκίνησε με ένα αξιοπρεπές, αλλά όχι ιδανικό πρόγραμμα, μιας και προσγείωσε το σίλιβάς της με αστάθεια και βγήκε εκτός ταπί στη διπλή μπροστινή πιρουέτα της. Η Ουράζοβα απάντησε με ένα υπέροχο πρόγραμμα και εντυπωσίασε με την εξαιρετική της εκτέλεση παρά τη συγκριτική έλλειψη δυσκολίας. Ακολούθησε η Τσάιλς που είχε πτώση στην τρίτη της διαγώνιο (μπροστινή διπλή πιρούετα + μονή πιρούετα), που την είχε δυσκολέψει και στα προκριματικά. Από αυτό το σημείο και μετά, η Ρωσία έπρεπε απλά να αποφύγει την καταστροφή. Η Λιστούνοβα, που πάντα ξεχωρίζει για την ενέργεια και το χαμόγελό της, είχε το καλύτερο πρόγραμμα της καριέρας της, προσγειώνοντας εξαιρετικά το διπλό τεντωμένο σάλτο και την τριπλή πιρουέτα της. Η Αμερικάνα Σούνι Λι ήταν επίσης πολύ δυνατή, αποδεικνύοντας ότι είναι η πιο σταθερή αθλήτρια της ομάδας. Όμως, το πρόγραμμά της δεν ήταν αρκετό για να επαναφέρει τις ΗΠΑ στον αγώνα για το χρυσό. Τη νίκη της Ρωσίας εξασφάλισε επίσημα η Μελνίκοβα που τελείωσε ένα δυνατό πρόγραμμα με δάκρια στα μάτια. Στο τέλος του αγώνα, η Ρωσία κέρδισε το πρώτο της χρυσό μετάλλιο μετά τη διάλυση της Σοβετικής Ένωσης.

Αν και η απόσυρση της Μπάιλς σίγουρα βοήθησε, η Ρωσίδες αθλήτριες αξίζουν θερμά συγχαρητήρια για μία εξαιρετική προσπάθεια. Πρόκειται για μία ιδιαίτερη ομάδα με δύο βετεράνες και δύο ανερχόμενα αστέρια που συνεργάστηκαν άψογα για να καταφέρουν αυτό το αποτέλεσμα παρά τους πολλαπλούς τραυματισμούς και τα προβλήματα που είχαν στην προετοιμασία τους. Ιδιαίτερη ήταν η συγκίνηση της Μελνίκοβα που έχει κουβαλήσει στην πλάτη της τη Ρωσική γυμναστική για ολόκληρη την τετραετία και επιτέλους κατάφερε να κερδίσει το χρυσό μετάλλιο που δεν πήρε στο Ρίο το 2016, καθώς και της Αχαΐμοβα που πάλεψε διά πυρός και σιδήρου για να κερδίσει την αναγνώριση των προπονητών της εθνικής ομάδας τα τελευταία χρόνια. Μετά το πέρας της απονομής μεταλλίων, η Λιστούνοβα πλησίασε την κάμερα και έδειξε μία φωτογραφία του προπονητή της, που έφυγε από τη ζωή πριν από λίγους μήνες λέγοντας του “ευχαριστώ πολύ”. Μετά από δέκα συνεχόμενα χρυσά μετάλλιο, η δυναστεία των ΗΠΑ έχει πλέον νικηθεί, ενώ η Ρωσία είναι τώρα πρωταθλήτρια στην ενόργανη ανθρών και γυναικών.

Όμως, η Ρωσική Επιτροπή δεν ήταν η μόνη χώρα που έγραψε ιστορία. Η Ομάδα της Μεγάλης Βρετανίας κατάφεραν επίσης να σπάσουν τα ρεκόρ κερδίζοντας το πρώτο τους χάλκινο μετάλλιο. Πρόκειται για ένα ασύλληπτο κατόρθωμα για μία ιδιαίτερα νεαρή ομάδα με πολύ λίγη διεθνή εμπειρία. Η Άλις Κινσέλλα κατάφερε να επανέλθει δυναμικά μετά από την καταστροφή των προκριματικών, όπου είχε τρεις πτώσεις, και να παρουσιάσει δυνατά προγράμματα και στα τεσσερα όργανα, ενώ η Αμελί Μοργκάν εξακολούθησε να δείχνει εντυπωσιακή σταθερότητα και εξαιρετική εκτέλεση. Τα αστέρια της ομάδας είναι σίγουρα η δίδυμες αδερφές Τζέσικα και Τζένιφερ Γκαντίροβα, που έκλεψαν για μια ακόμη φορά την παράσταση με το επίπεδο δυσκολίας τους και την εξαιρετική τους καλλιτεχνικότητα. Ιδιαίτερα εντυπωσιακό ήταν το πρόγραμμα εδάφους της Τζένιφερ, που παίρνει εξαιρετικό ύψος σε όλες τις ακροβατικές της ασκήσεις. Οι Βρετανίδες αθλήτριες είχαν δείξει χαμηλές βαθμολογίες καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν και σίγουρα δε θεωρούνταν φαβορί για μετάλλιο, οπότε η νίκη τους αποτέλεσε μια ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη. Στη μάχη για το χάλκινο συμμετείχαν και η Ιταλία και η Ιαπωνία, που επίσης έδειξαν εντυπωσιακά προγράμματα και ήταν μόλις λίγα δέκατα μακριά από το βάθρο. Μεγάλη ήταν η απογοήτευση της Κίνας, που τελείωσε στην έβδομη θέση μετά από πολλαπλές πτώσεις και λάθη. Ιδιαίτερα σημαντικός ήταν ο τραυματισμός της Ου Γιουσάν που δεν κατάφερε να αγωνιστεί στα καλύτερά της όργανα, το έδαφος και τη δοκό ισορροπίας, επηρεάζοντας έτσι τις βαθμολογίες της ομάδας. Η Κίνα διαθέτει εξαιρετικά ταλαντούχες αθλήτριες που έχουν προκριθεί σε πολλαπλούς ατομικούς τελικούς, οπότε ελπίζουμε να τις δούμε να ξεπερνούν τα προβλήματά τους και να κερδίζουν μετάλλια μέσα στις επόμενες μέρες.

Μετά το πέρας του αγώνα, η Σιμόν Μπάιλς επιβεβαίωσε ότι δεν είναι τραυματισμένη και ότι αποσύρθηκε από τον αγώνα για λόγους ψυχικής υγείας και ότι ελπίζει να καταφέρει να αγωνισθεί στους ατομικούς τελικούς. Το φαινόμενο αυτό είναι πρωτοφανές μιας και καμία άλλη αθλήτρια δεν έχει δηλώσει ότι αποσύρεται από τον Ολυμπιακό τελικό για παρόμοιο λόγο. Η απόφαση της Μπάιλς μας ξενίζει, ίσως μας φαίνεται παράλογη. Έχουμε δει την Κέρρυ Στραγκ να προσγειώνει το άλμα της με τραυματισμένο αστράγαλο, ρισκάροντας την υγεία της για να κερδίσει το χρυσό το 1996. Μόλις χθες είδαμε τον Άρτουρ Νταλαλόυαν να αγωνίζεται τέσσερις μήνες μετά από σοβαρό τραυματισμό στον αχίλλειο τένοντα και να κερδίζει χρυσό. Έχουμε μάθει πως οι καλύτεροι αθλητές είναι αυτοί που τα βάζουν όλα πίσω τους, αγνοούν τον πόνο και τα δίνουν όλα για το χρυσό! Είναι λοιπόν αποδεκτό η καλύτερη αθλήτρια του κόσμου να αποσύρεται από τον τελικό ομάδων και να θυσιάζει το χρυσό ενώ είναι σωματικά υγιής; Θεωρώ πως είναι όχι μόνο αποδεκτό, αλλά και αξιέπαινο! Η ψυχική υγεία είναι εξίσου σημαντική με τη σωματική και η ψυχική υγεία επηρεάζει τη σωματική υγεία. Η Μπάιλς έχει μιλήσει δημόσια για το ότι υπήρξε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης από τον αθλητικό γιατρό Λάρυ Νάσσαρ και για τα προβλήματα ψυχικής υγείας που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια. Έχει δηλώσει ότι βλέπει ψυχολόγο και ενθαρρύνει τους πάντες να κάνουν το ίδιο. Ξέρει τι χρειάζεται να κάνει για να προστατεύσει τον εαυτό της.

Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς συνέβη στη Σιμόν (και ούτε είναι υποχρεωμένη να μας πει), αλλά η ψυχική υγεία επηρεάζει την αναπνοή, τη σταθερότητα, τη συγκέντρωση, την δύναμη και αυτό μπορεί να αποβεί μοιραία σε ένα άθλημα όπως η ενόργανη γυμναστική, όπου ένα λάθος στον αέρια μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρό τραυματισμό. Όταν κάνεις διπλά σάλτα με τριπλές πιρουέτες, πρέπει να είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος, να έχεις τον απόλυτο έλεγχο του σώματος και του μυαλού σου. Αν αυτό δε συμβαίνει, το παραμικρό λάθος μπορεί να αποβεί καταστροφικό. Θα ήταν ιδανικό η Σιμόν να μην αντιμετώπιζε αυτό το πρόβλημα σε μια από τις πιο σημαντικές μέρες της καριέρας της αλλά δυστυχώς, τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα ήθελε. Την είδαμε να χάνεται στον αέρα σε ένα άλμα που εκτελεί από τα δεκαπέντε της χρόνια και να προσγειώνεται πολύ άσχημα. Αυτό ήταν αρκετό για να δείξει σε εκείνη, αλλά και σε εμάς, ότι δεν ήταν σε θέση να αγωνιστεί και είχε κάθε δικαίωμα να δώσει προτεραιότητα στην υγεία της και να κάνει ό,τι θεωρεί πως είναι καλύτερο για τον εαυτό της.

Στην τελική, η Σιμόν, ή η οποιαδήποτε άλλη αθλήτρια, δε χρωστάει τίποτα σε κανέναν και δεν έχει καμια υποχρέωση να θυσιάσει την υγεία της στο βωμό των μεταλλίων. Έχουμε ήδη ακούσει πολλές ιστορίες από νεαρές αθλήτριες που προσπάθησαν να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Στραγκ και να αγνοήσουν τον πόνο και τους τραυματισμούς τους για να κερδίσουν το πολυπόθητο μετάλλιο και τώρα δυσκολεύονται να σταθούν ή να περπατήσουν στα είκοσι πέντε τους. Έχουμε ακούσει ακόμη περισσότερες ιστορίες από αθλήτριες που αγνόησαν την ψυχική τους υγεία γιατί πίστευαν ότι αυτό θα τους έδινε μετάλλια, και πλέον υποφέρουν από διαταραχές άγχους, κατάθλιψη και διατροφικές διαταραχές που επηρεάζουν την ενήλικη ζωή τους. Αν η επόμενη γενιά ακολουθήσει το παράδειγμα της Σιμόν, και δε βάλει τον εαυτό της σε κίνδυνο για την επιτυχία στο άθλημα, ίσως το μέλλον να είναι λίγο καλύτερο.


  • Χριστίνα Φιλιππάκη
  • Η Χριστίνα Φιλιππάκη είναι φοιτήτρια του τμήματος φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρόλο που η εμπειρία της ως αθλήτρια ενόργανης γυμναστικής περιορίστηκε στο ερασιτεχνικό επίπεδο κατά τα μαθητικά της χρόνια, δεν έπαψε ποτέ να παρακολουθεί ανελλιπώς το άθλημα και να ενημερώνεται διαρκώς για τις εξελίξεις του. Η επιθυμία της να μοιραστεί την αγάπη και τις γνώσεις της για τη γυμναστική την οδήγησε στην ενεργή συμμετοχή στη διαδικτυακή κοινότητα φιλάθλων της γυμναστικής και τη συγγραφή σχετικών άρθρων. Στο παρελθόν, έχει συνεισφέρει σε αγγλόφωνες ιστοσελίδες και συνεργάζεται με το gymnast.gr από το καλοκαίρι του 2016..