Σκέψεις πάνω στην πρόοδο της Γυμναστικής

ochi Του Χρίστου Κασιόλα

Με αφορμή τις πρόσφατες εκλογές στην Ε.Γ.Ο. και αφού συγχαρώ το νέο Διοικητικό Συμβούλιο και του ευχηθώ τα καλύτερα, δράττομαι της ευκαιρίας και από τον ρόλο μου ως Τεχνικός Σύμβουλος της Ομοσπονδίας να εκθέσω κάποιες σκέψεις μου.

Για άλλη μια φορά, όπως συμβαίνει συνήθως με κάθε αλλαγή στο τιμόνι της Ομοσπονδίας, δίνεται η ευκαιρία για αλλαγές σε πολλούς τομείς και για ένα νέο ξεκίνημα. Όπως όλοι γνωρίζουμε βρισκόμαστε σε μια δύσκολη περίοδο όχι μόνο για την γυμναστική, αλλά για την κοινωνία γενικότερα. Άσχετα όμως με την συγκεκριμένη συγκυρία, υπάρχουν πράγματα κυρίως στο τεχνικό κομμάτι, το οποίο και με αφορά, που μπορούν να γίνουν άμεσα και σχετικά ανέξοδα θα έλεγα.

Θα ξεκινήσω από το σύστημα γυμναστικής που πρέπει να έχει μια χώρα για να αναπτυχθεί τεχνικά. Με τον όρο σύστημα εννοώ, τις τεχνικές βάσεις αλλά και λειτουργίες κυρίως στην προπόνηση αλλά και διαρθρωτικά πάνω στις οποίες στηρίζεται όλο το οικοδόμημα της Γυμναστικής. Κατά καιρούς στο παρελθόν έγιναν προσπάθειες από δικούς μας τεχνικούς, αλλά και από τεχνικούς του εξωτερικού που ήρθαν στην χώρα μας, εφαρμογής συστημάτων προπόνησης από άλλες προηγμένες χώρες στην Γυμναστική. Αυτές οι προσπάθειες δεν είχαν το αναμένομενο αποτέλεσμα. Όπως εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ ένα ξένο σύστημα να λειτουργήσει στην Ελλάδα, όταν μάλιστα αυτό εφαρμόζεται υπό τελείως διαφορετικές συνθήκες σε μια άλλη χώρα (αθλητικοί χώροι, αθλητικά σχολεία, τεχνική καθοδήγηση κλπ.). Εκείνο όμως που κάλλιστα μπορεί να εφαρμοστεί, είναι τεχνικά στοιχεία προπόνησης και οργάνωσης της, από κάποια προηγμένα συστήματα, προσαρμοσμένα στην Ελληνική κοινωνία.

O λαός μας είναι ιδιαίτερα προικισμένος και ταλαντούχος, και ως τέτοιος χρειάζεται ειδική μεταχείριση, αν σ΄ αυτό προσθέσουμε τα εμπόδια που υπάρχουν λόγω έλλειψης υλικοτεχνικής υποδομής, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, συστήματος εκπαίδευσης για τους αθλητές, τεχνικής καθοδήγησης, γίνεται φανερή η ανάγκη δημιουργίας ενός συστήματος γυμναστικής, προσαρμοσμένο στις ανάγκες της χώρας μας και του λαού μας.Επειδή προς αυτήν την κατεύθυνση δεν βοηθούν τα διάφορα ιδρύματα και το σύστημα εκπαίδευσης και αθλητισμού της χώρας μας, καλείται η Ομοσπονδία να παίξει αυτόν τον ρόλο. Για να μην μακρηγορώ, με τις αιτίες και τους λόγους που συμβαίνουν τα παραπάνω, θα μπω κατευθείαν στο δια ταύτα.

Είναι πάγια θέση μου βγαλμένη μέσα από την εμπειρία στην πράξη αρκετών δεκαετιών, ότι το πρόβλημα της Γυμναστικής στην χώρα μας είναι βαθιά τεχνικό. Σίγουρα, το διοικητικό μέρος, η οικονομική στήριξη, η ιατρική παρουσία και η στέγαση είναι πολύ σημαντικά, άλλα η ουσία της Γυμναστικής είναι το τεχνικό κομμάτι και αυτό πρέπει να λειτουργεί και να εξελλίσεται ακατάπαυστα πάνω σε σωστές βάσεις, ανεξάρτητα αν οι άλλοι παράγοντες παρουσιάζουν προβλήματα. Γιατί αν σταματήσει αυτό, παύει να υπάρχει και η Γυμναστική. Είναι αυτονόητο ότι δεν πρόκειται για ένα εύκολο εγχείρημα, αφού η οργάνωση ενός τέτοιου συστήματος, απαιτεί απόλυτη εξειδίκευση, από ανθρώπους που διαθέτουν οργανωτική βάση, γνώση και εμπειρία. Η αξιολόγιση και επιλογή αυτών των ανθρώπων από την Ομοσπονδία, χρειάζεται να γίνει με τέτοια προσοχή, παρόμοια μ αυτήν που εφαρμόζουν οι προπονητές, όταν ψάχνουν για να βρουν τους κατάλληλους αθλητές ταλέντα.

Ας δούμε παρακάτω τρία σημεία, τα οποία αν γίνουν πράξη, μπορούν να αλλάξουν την εικόνα της Γυμναστικής σε βάθος πενταετίας.

1. Θεσμός του αρχιπροπονητή, υπεύθυνου, τεχνικού συμβούλου, ή όπως αλλιώς μπορεί να ονομαστεί, ο οποίος θα τρέξει το όλο εγχείρημα. Το άτομο αυτό θα πρέπει να είναι αποδεδειγμένης αξίας και γνώστης του αντικειμένου σε τέτοιο βαθμό που να είναι βέβαιο ότι μπορεί να υλοποιήσει όλα όσα σχεδιαστούν, να μπορεί να αποτελεί πηγή έμπνευσης για αυτούς με τους οποίους θα συνεργαστεί και να του δοθεί από την διοίκηση, απόλυτη εμπιστοσύνη για την λήψη αποφάσεων σε τεχνικά θέματα, ώστε να μπορεί να δημιουργηθεί το κατάλληλο περιβάλλον για πρόοδο.
2. Κέντρα ανά την Ελλάδα. Τον κορμό από πλευράς αθλητών/τριών, έχουν ασφαλώς τα κέντρα της Αθήνας και Θεσσαλονίκης, καθώς και κάποια περιφερειακά κέντρα, που είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού, με αποτέλεσμα η τεχνική καθοδήγηση και ο έλεγχος να είναι σχετικά εύκολος και λειτουργικός, ειδικά στις μέρες μας, μέσω της χρήσης του διαδυκτίου.
3. Υποχρεωτικά προγράμματα. Εδώ βρίσκεται η λύση τόσο της ανάπτυξης του αθλήματος, όσο και της επιμόρφωσης και τεχνικής καθοδήγησης.

Τα υποχρεωτικά προγράμματα θα πρέπει να είναι έτσι δομημένα ως προς το περιεχόμενο, ώστε να βάζουν τον προπονητή να δουλεύει αυτές ακριβώς τις βασικές ομάδες ασκήσεων και προασκήσεων, που χρειάζεται για την κάθε ηλικία. Με αυτόν τον τρόπο λύνεται κατά ένα μέρος και το θέμα της επιμόρφωσης των προπονητών, μια και ότι χρειάζεται να ξέρουν και να εφαρμόζουν στην προπόνηση θα υπάρχει στο ασκησιολόγιο των υποχρεωτικών.

Τα όσα γράφω παραπάνω είναι απλά μια σύντομη περιγραφή, κάποιων βασικών σημείων για την αναδιάρθρωση της Γυμναστικής. Θα μπορούσα να τα αναπτύξω και να προσθέσω και τεχνικό χαρακτήρα στα γραφόμενα μου, αλλά αυτό αποτελεί το περιεχόμενο επόμενων άρθρων πάνω στο συγκεκριμένο θέμα.

Η Γυμναστική είναι ένα τόσο δομημένο τεχνικά άθλημα, που έχει πολύ συγκεκριμένες μεθόδους και τεχνικές προπόνησης, ειδικά στις μικρές ηλικίες, οι οποίες αν δεν υλοποιηθούν στην κατάλληλη περίοδο, είναι αδύνατον οι αθλητές-τριες να φτάσουν σε υψηλά τεχνικά επίπεδα και επιδόσεις.

Όλα τα παραπάνω ας αποτελέσουν τροφή για σκέψη και προβληματισμό, κυρίως για την λήψη αποφάσεων δεδομένης της ευκαιρίας που έχει η νέα διοίκηση, στης οποίας είμαστε στο πλευρό για να βοηθήσουμε προς την σωστή κατεύθυνση για την πρόοδο της Γυμναστικής.

chris