•  

Αγώνες ενόργανης Δ΄ Κατηγορίας, μια σύντομη ματιά

Του Αντώνη Κεραμιδά:

Είναι μια από τις δημοφιλείς κατηγορίες μιας και συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον των ενθουσιασμένων γονιών που σπεύδουν να καμαρώσουν τα παιδιά τους να εκτελούν τις αγαπημένες τους ασκήσεις.

Βρέθηκα στο αίθουσα Ιωάννης Μελισσανίδης της Μίκρας όπως και πέρυσι στους ίδιους αγώνες. Οι αθλητές, συνολικά ήταν περισσότεροι από προηγούμενες χρονιές όπως ειπώθηκε, εντούτοις οι μισογεμάτες κερκίδες δεν έδειξαν κάτι τέτοιο. Τα κορίτσια για μια ακόμη χρονιά αποτέλεσαν τον κύριο όγκο του αθλητικού δυναμικού στο διήμερο της διοργάνωσης.

Μια αρχική παρατήρησή μου έχει να κάνει με την απόφαση να εκτελείται το μονόζυγο των κοριτσιών σε χώρο κάτω από το πόντιουμ (δυσκολεύοντας ακόμη και την οπτική του επαφή από τους θεατές). Δεν είναι κατά τη γνώμη μου ότι καλύτερο για τη προσπάθειά των ομάδων μιας και σημειολογικά φαίνεται να υποβαθμίζεται η προσπάθεια τους, δίχως ασφαλώς να είναι αυτός ο στοχος των διοργανωτών.

Αν και οι αγωνιστικές απαιτήσεις των μικρών αθλητών/τριών βασίζονται σε υποχρεωτικά προγράμματα τα οποία υφίστανται εδώ και πολλά χρόνια, εντούτοις οι εκτελέσεις των ασκήσεων πάνω στα όργανα ήταν συνολικά απογοητευτικές και οι λιγοστές εξαιρέσεις δεν κατάφεραν να διασώσουν την γενική εικόνα των αγώνων. Οι αιτίες κατά τη γνώμη μου πολλές αλλά δεν είναι επί του παρόντος να αναφερθούν. Ελπίζω, αυτοί που πρέπει, να προβούν στην σχετική αξιολόγηση του επιπέδου των αγώνων. Αυτό όμως που χρειάζεται να αναφερθεί και θα έπρεπε να αποτελεί θέμα υψηλής προτεραιότητας, είναι η απαίτηση για μια γενναία απόφαση από πλευράς ΕΓΟ να αλλάξουν επιτέλους τα παρωχημενα υποχρεωτικά προγράμματα των μικρών κατηγοριών. Νέα προγράμματα, προσαρμοσμένα σε μια νέα εποχή και εναρμονισμένα στις ουσιαστικές ανάγκες της ενόργανης και των ίδιων των παιδιών. Δεν ειναι καθόλου τυχαίο σήμερα, που από τα εκατοντάδες παιδιά των μικρών κατηγοριών, φτάνουν στην κατηγορία ανδρών  - γυναικών ελάχιστα από αυτά. Η αδυναμία της δεσπόζουσας αρχής του αθλήματος να προχωρήσει στη δομική αναμόρφωση του αθλήματος μέσω νέων υποχρεωτικών προγραμμάτων, υπονομεύει το μέλλον της Γυμναστικής, οδηγώντας παράλληλα προπονητές και μικρούς αθλητές (και τους γονείς τους) να παιδεύονται προς λάθος κατεύθυνση.

Κάτι σημαντικό για τους γονείς και όχι μόνον. Οι μικρές αυτές κατηγορίες στις οποίες συμμετέχουν οι αθλητές, αποτελούν το πρώτο σκαλοπάτι στη γυμναστική τους εξέλιξη. Τα μετάλλια σε τέτοιους αγώνες, δεν προδιαγράφουν το ...επιτυχημένο μέλλον των παιδιών όπως και τα «μηδέν» μετάλλια δεν καθορίζουν την αποτυχία τους. Η συμμετοχή και μόνον σε μια τέτοια διοργάνωση με όσα αυτή συνεπάγεται και σε συνδυασμό με την συμβουλευτική των προπονητών, αποτελούν (θα έπρεπε τουλάχιστον) το βασικό οικοδομικο υλικό του αθλητικού μέλλοντος του παιδιού.

Η κάθε υπερβολή, είτε θεοποιώντας το μετάλλιο ενός μικρού αθλητή, είτε ενοχοποιώντας την «αποτυχία» του, αποτελεί τραγικό λάθος που μπορεί να τον συνοδεύει μέχρι την γυμναστική του (και όχι μόνον) ενηλικίωση. Σκεφτείτε μόνον ένα παιδάκι να παρακολουθεί θλιμμένο τους φίλους του να επευφημούνται σαν παγκόσμιοι πρωταθλητές για έναν αγώνα που θα έπρεπε να θεωρείται γιορτή.   Γι΄αυτό και θεωρώ άκρως επιτυχημένη τη πρωτοβουλία των διοργανωτών να απονείμουν διπλώματα και στα παιδιά που δεν βρέθηκαν στο βάθρο των «νικητών», δίνοντας έτσι το στίγμα για την ουσία αυτής την συμμετοχής.

Σε κάθε περίπτωση ο καθοδηγητής των αθλητών/τριών είναι ο προπονητής ο οποίος οφείλει με διάφορους τρόπους να θωρακίσει την υγεία τους (σωματική - ψυχική) και σε συνεργασία με τους γονείς να διατηρεί την αυτοπεποίθησή τους σε ψηλά επίπεδα.  


  • Αντώνης Κεραμιδάς
  • O Αντώνης Κεραμιδάς είναι φωτογράφος χορού και γυμναστικής, πρώην αθλητής και ομοσπονδιακός προπονητής Ενόργανης Γυμναστικής ανδρών, εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ). Αρθρογραφεί και σχολιάζει πάνω σε θέματα που άπτονται της εξέλιξης της Γυμναστικής σε τεχνικό και διοικητικό επίπεδο.

adonis dance art banner