•  

Δεν ανακάλυψα ότι είχα διατροφική διαταραχή, παρά μόνο όταν ήταν πολύ αργά

Της Eva k. Healling:

Σήμερα αποφάσισα να σας γράψω μια προσωπική μου ιστορία. Μια προσωπική μου εξομολόγηση, ας πούμε καλύτερα.

Διαβάζοντας το άρθρο στο gymnast.gr με τα ημερολόγια της κορυφαίας αθλήτριας της ενόργανης Katelyn Ohashi («Είχα συνηθίσει να ξυπνάω θέλοντας να κάνω εμετό από την πείνα»), ένιωσα να βρήκα τον εαυτό μου μέσα σε αυτά. Ή μάλλον, ένιωσα να διαβάζω ένα κομμάτι του εαυτού μου που ήταν χαμένο στους αιώνες. Το κομμάτι αυτό έχει όνομα. Λέγεται βουλιμική νευρική ανορεξία, και κάποτε ήταν δικό μου!

Το ότι αυτό που είχα την χρονιά πριν μπω στην Εθνική Ομάδα του Ανσάμπλ και την χρονιά που ήμουν μέλος της ήταν μια διατροφική διαταραχή, το ανακάλυψα στα 21 μου χρόνια. Και το ανακάλυψα τυχαία! Μέσω κοινών γνωστών κάποτε γνώρισα μια κοπέλα που είχε ακριβώς το ίδιο πράγμα: βουλιμική νευρική ανορεξία. Ήταν ήδη τρία χρόνια που μπαινόβγαινε σε νοσοκομεία, και δεν μπορούσε να γίνει καλά με τίποτα! Μαζί με την ιστορία της, μου αποκάλυψε και τα συμπτώματα της ασθένειάς της, κι εκεί άναψαν τα λαμπάκια για την Εύα! Αυτό είχες κι εσύ σστα δεκαπέντε σου, όσο προετοιμαζόσουν για το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην Εθνική, κι αυτό είναι που σε ταλανίζει ακόμα και τώρα, έξι χρόνια αφ' ότου σταμάτησες, και δεν μπορείς να ηρεμήσεις με την διατροφή και τα κιλά σου.

Τα δύο αυτά χρόνια ήταν τυραννικά για μένα. Ειδικά εκείνη η τελευταία χρονιά στην Εθνική με ξέσκισε! Όλη μου η ζωή περιστρεφόταν γύρω από τα κιλά μου. Όλη μου η προπόνηση περιστρεφόταν γύρω από τα κιλά μου. Εαν είχα χάσει αρκετά γραμμάρια μέσα σε μμια μέρα, ήμουν καλή και έμπαινα στην βασική ομάδα. Αν είχα πάρει έστω και εκατό γραμμάρια, κινδύνευα να με διώξουν από την προπόνηση. Αυτή ήταν η πραγματικότητά μου. Και ήταν σκληρή για ένα παιδί των δεκαπέντε ετών.

Η έξαρση της διατροφικής διαταραχής μου ήταν στα 14 με 15 μου χρόνια. Ήταν δύο χρόνια εφιαλτικά, όπως προανέφερα, γιατί όλη την μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ σκεφτόμουν τα κιλά μου. Πίστευα μονίμως ότι ήμουν υπερβολικά χοντρή, και οποιοδήποτε κομμάτι δέρματος προεξείχε το τσιμπούσα επίμονα καθώς καθόμουν μπροστά στον καθρέφτη, ως απόδειξη του πόσο υπέραβαρη ήμουν. Τα κιλά μού είχαν γίνει εμμονή. Θυμάμαι ότι πίστευα ότι οι κάλτσες που φοράω εκείνην την μέρα έπαιζαν ρόλο στο αν θα χάσω τα απαιτούμενα γραμμάρια, και προσπαθούσα να μην μασάω τσίχλες γιατί μια προπονήτρια μου είχε πει ότι παχαίνουν. Παράλληλα, ειδικά την τελευταία μου χρονιά στην Εθνική, περνούσα ολόκληρη βδομάδα τρώγοντας ένα μήλο κάθε μέρα, μόνο, και πίνοντας σκέτο νερό. Ωστόσο, η ζυγαριά δεν έπεφτε ποτέ. Και ούτε επρόκειτο να πέσει. Ντρεπόμουν που ήμουν χοντρή, αλλά έπρεπε να χάσω δύο κιλά ακόμα, προκειμένου να κατέβω στο Ευρωπαϊκό. Η προπονήτριά μου με ήθελε πολύ στην ομάδα, και η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν εκείνη υπεύθυνη για την διαταραχή μου, γιατί όταν με ανέλαβε είχα ήδη πρόβλημα. Απλά ήταν ένα πρόβλημα που κανένας ενήλικας γύρω μου δεν μπορούσε να αντιληφθεί. Γιατί δεν μιλούσα.

Από Δευτέρα μέχρι Σάββατο επικρατούσε πείνα. Είχα φτάσει πολλές φορές πάνω από την λεκάνη, αλλά ευτυχώς δεν μπορούσα να μου προκαλέσω εμετό. Είχα περισσότερη αξιοπρέπεια από αυτό. Οι βουλιμίες γίνονταν πάντα το Σάββατο το βράδυ. Η λογική ήταν ότι, αφού η Κυριακή ήταν η μόνη μέρα που δεν ζυγιζόμουν, ήμουν επιτέλους ελεύθερη να φάω ό,τι είχα στερηθεί όλη την βδομάδα, όλα τα χρόνια ίσως. Μέσα σε ένα βράδυ, ήμουν ικανή να φάω δύο πιάτα φαγητό, δύο μπωλ κορν-φλέικς, 2-3 τοστ, 4 φέτες ψωμί με μαρμελάδα, πατατάκια, τυροπιτάκια... Όλα μαζί, μέσα σε μισή μέρα! Ό, τι υπήρχε στο σπίτι ή στο περίπτερο των ξενώνων και τρωγόταν, χωρούσε να μπει στο στομάχι μου, το οποίο φυσικά είχε γίνει λάστιχο! Να μην μιλήσω εδώ για τις βλάβες που προκαλούσε όλη αυτή η κατάσταση στον οργανισμό μου.

Μέχρι και Κυριακή πρωί, έτρωγα γύρω στο ενάμιση τραπέζι φαγητό. Αυτές ήταν οι βουλιμίες μου, και ήταν το δεύτερο σκέλος του προβλήματος. Μετά την Κυριακή το μεσημέρι, άρχιζε πάλι η ολική νηστεία. Και τούμπαλιν. Αυτός ήταν και ο λόγος που σταμάτησα. Παραιτήθηκα από το άθλημα για να μην κάνω κακό στον εαυτό μου. Έφυγα ακριβώς την στιγμή που τα πράγματα θα άρχιζαν να γίνονται επικίνδυνα. Και το μετάνιωσα πικρά, αλλά δεν είχα άλλη επιλογή. Την αγαπούσα την ρυθμική, απλά δεν αγαπούσα αυτά που περιελάμβανε. Την αγαπούσα την ρυθμική, απλά δεν αγαπούσα αυτό που με έκανε να είμαι. Μέχρι τα 23 μου χρόνια, δεν είχα καταφέρει ποτέ να θεωρήσω ότι είμαι καλά στα κιλά μου. Είχαν περάσει 7 χρόνια εν απουσία ρυθμικής και ζυγαριάς, και δεν είχα καταφέρει ποτέ να φάω γλυκό χωρίς να νιώθω τύψεις και να σκεφτώ ότι τρώγοντάς το, κάνω κάτι κακό. Δεν είχα καταφέρει ποτέ να νιώσω ότι είμαι καλά μέσα στα εφαρμοστά μου ρούχα, γιατί πάντα ένιωθα ότι ήμουν χοντρή και τονίζονται τα παχάκια μου. Μην με ρωτήσετε πως το ξεπέρασα. Μεταξύ πολλών βιβλίων και σεμιναρίων προσωπικής ανάπτυξης, ψυχολογίας και βιολογίας, μεταξύ θεραπείας και συζητήσεων με φίλους, μεταξύ βαθιάς εσωτερικής ανάλυσης, κατάφερα να σπάσω τα δεσμά. Κατάφερα να ελευθερωθώ από αυτήν την ασθένεια, και να αγαπήσω επιτέλους το σώμα μου, εφτά χρόνια μετά. Και φέτος, έπειτα από έντεκα χρόνια εκτός αγωνιστικού ταπί, κατάφερα για πρώτη φορά να ανέβω και σε ζυγαριά.

Απευθύνω μια έκκλιση προς όλους τους γονείς εκεί έξω, τους προπονητές, τους αθλητές, και σε όλους τους υπεύθυνους ανθρώπους και τους παράγοντες του αθλητισμού: Μην καταστρέφετε αθώες ψυχές για χάρη ενός μεταλίου. Αν δείτε κάποιο παιδί που να υποφέρει με οποιονδήποτε τρόπο στον χώρο του πρωταθλητισμού, ζητήστε βοήθεια. Μην αγνοείτε τα σημάδια. Θυμηθείτε ότι: ΝΑΙ, θα το πάρει το μετάλλιο σήμερα, και ΝΑΙ, θα μπει στην Εθνική Ομάδα, και ΝΑΙ, θα κατέβει στην Ολυμπιάδα. Σήμερα. Αύριο; Αύριο τι θα κάνει αυτό το παιδάκι, με τόσα τραύματα μέσα του; Πως θα βγει ένας υγιής ενήλικας αύριο, όταν είναι μια κατακρεουργημένη παιδική ψυχή ΣΗΜΕΡΑ;


  • Εύα Καραχάλιου
  • Η Eva K.Helling - Εύα Καραχάλιου είναι πρώην αθλήτρια ρυθμικής γυμναστικής και πρώην μέλος της Εθνικής Ομάδας του Ανσάμπλ Νεανίδων. Έχει τελειώσει Αγγλική Γλώσσα και Φιλολογία, και κατέχει Δίπλωμα Προπονητικής στη Ρυθμική Γυμναστική από την ΓΓΑ. Αυτή την στιγμή εργάζεται ως προπονήτρια, και αντλεί οποιαδήποτε πληροφορία μπορεί να βρει πάνω στο άθλημα της. Έχει δουλέψει ως αρθρογράφος σε αρκετές γνωστές σελίδες και συνεργάζεται με το gymnast.gr από τον Ιούνιο του 2017.