•  

"Πέταξαν" για το Παγκόσμιο Ενόργανης οι εθνικές μας ομάδες, χωρίς εισιτήριο έμεινε ο Κώστας Σιούτης

Γράφει ο Αντώνης Κεραμιδάς:

Ταξιδεύουν για τον Καναδά οι εθνικές μας ομάδες των ανδρών και γυναικών προκειμένου να αγωνιστούν στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Μόντρεαλ από τις 2 μέχρι τις 8 Οκτωβρίου.

Η ΕΓΟ ανακοίνωσε τα μέλη της αποστολής μέσα στα οποία δεν περιλαμβάνεται τελικά ο Κώστας Σιούτης, ο προπονητής της πρωταθλήτριας μας Αργυρούς Αφράτη η οποία να σημειωθεί, θα αγωνιστεί και στα τέσσερα όργανα, βάζοντας σοβαρή υποψηφιότητα για την είσοδό της στα τελικά του σύνθετου ατομικού. Σε αυτό το αγωνιστικό επίπεδο και σε ένα περιβάλλον παγκοσμίου πρωταθλήματος όπου ο προπονητής αποτελεί βασική ψυχολογική παράμετρος για την απόδοση της αθλήτριας ιδίως όταν αυτή προσδοκά συμμετοχή σε τελικό, η περίεργη αυτή απόφαση της Ομοσπονδίας, μας προβληματίζει. Διότι, αποκλείοντας έναν προπονητή από παγκόσμιο πρωτάθλημα, ουσιαστικά δεν «τιμωρείς» (αν τίθεται τέτοιο θέμα) τον προπονητή, αλλά την ίδια την αθλήτρια που θα αισθάνεται «μόνη». Και αυτό δεν έχει να κάνει με την αξία του έμπειρου αρχιπροπονητή και ομοσπονδιακού προπονητή Κώστα Χατζηζήση που θα είναι δίπλα της. Απλά δεν είναι ο άνθρωπος που της έμαθε να αγωνίζεται στα προπονητήρια και αγώνες. Στους άνδρες αντιθέτως, ο κάθε αθλητής θα έχει και τον προπονητή του. Τέσσερις αθλητές με τέσσερις προπονητές. Και αυτό είναι το σωστό διότι, μπορεί να ακούγεται ως «πολυτέλεια» αλλά, στον υψηλό αθλητισμό και στα ατομικά - ψυχολογικά αθλήματα ο ρόλος του προπονητή είναι άκρως σημαντικός και γίνεται ακόμη πιο σημαντικός όσο αναβαίνει το επίπεδο του αγώνα.

H Αργυρώ Αφράτη ανάμεσα από τους προπονητές της Βικυ Αλιπράντη και Κώστα Σιούτη μετά τη λήξη των Πανελληνίων αγώνων όπου στέφτηκε πρωταθλήτρια

Η κάθε Ομοσπονδία λοιπόν έχει την μέγιστη υποχρέωση να καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε οι αθλητές της να μπορέσουν αυξήσουν τις πιθανότητες διάκρισης. Αυτός είναι ο ρόλος της. Κάθε άλλη απόφαση που λαμβάνεται για ένα τέτοιο αθλητικό γεγονός και που δεν έχει ως κέντρο τον αθλητή ή την αθλήτρια, διέπεται από προσωπικά κίνητρα τα οποία κινούνται έξω από τον θεσμικό ρόλο της υπεύθυνης αρχής. Και τα προσωπικά κίνητρα δεν έχουν θέση σε μια αποστολή (με τα χρήματα των φορολογουμένων) όπου εκτός των Ομοπονδιών  εκπροσωπείται η εικόνα της Ελλάδος. Οι κατέχωντες θεσμικό ρόλο σε έναν κρατικό οργανισμό, οφείλουν να πράττουν και να αποφασίζουν όπως πρέπει και όχι όπως αισθάνονται. Αν η απόφαση της Ομοσπονδίας να αποκλείσει τον προπονητή από την αποστολή βασίστηκε σε σοβαρά δεδομένα που θα έθεταν σε κίνδυνο την απόδοση της αθλήτριάς μας, τότε σωστά έπραξε αλλά όφειλε να ενημερώσει τον κόσμο μέσω σχετικής ανακοίνωσης γι΄αυτήν την σοβαρή απόφαση. Και όλοι θα κατανοούσαμε.

Επίσης κάτι άλλο. Η συμμετοχή σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα αποτελεί μια τεράστια εμπειρία για τους αθλητές όχι μόνον για το προσωπικό αγωνιστικό τους κομμάτι, την ώρα δηλαδή που βρίσκονται πάνω στα όργανα και εκτελούν τα προγράμματά τους, αλλά και για τις οπτικές παραστάσεις που λαμβάνουν ιδίως στα τελικά σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα. Η μισή αποστολή λοιπόν θα αποχωρήσει από τους αγώνες την επόμενη μέρα απο αυτην που θα αγωνιστεί. 4 Οκτωβρίου αγωνίζονται για παράδειγμα τα κορίτσια και 5 Οκτωβρίου ταξιδεύουν για Ελλάδα. Καλά διαβάσατε. Αναχωρούν δηλαδή την ημέρα που αρχίζουν οι τελικοί στο σύνθετο ατομικό. Προφανώς η Ομοσπονδία μας σκέφτηκε τα επιπλέον έξοδα της διαμονής των παιδιών, αλλά δεν υπολόγισε το κέρδος (το οποίο ισοδυναμεί με σεμινάριο) για προπονητές και αθλητές που θα παρακολουθήσουν τους τελικούς σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα. Και δεν βρίσκεσαι κάθε μέρα σε ένα τέτοιο αθλητικό γεγονός.  Και δεν είναι μόνον αυτό. Αποφασίζοντας η Ομοσπονδία την πρόωρη αναχώρηση των αθλητών από το Παγκόσμιο, «αποφάσισε» -προεξόφλησε την αδυναμία τους να προκριθούν σε έναν τελικό. Για παράδειγμα η Αφράτη (για τον προπονητή της οποίας γίνεται λόγος) που έχει ονειρευτεί την είσοδό της στο σύνθετο ατομικό και είναι αποφασισμένη να παλέψει γι΄ αυτό, της έδωσαν στο χέρι (όπως και τις άλλες αθλήτριες) εισιτήριο επιστροφής για την ημέρα που θα αρχίζει ο τελικός του σύνθετου ατομικού στις γυναίκες. Αντιλαμβάνομαι την ικανότητα της Ομοσπονδίας και του τεχνικού της επιτελείου να προβλέπει την αγωνιστική κατάσταση των αθλητών/τριών της, αλλά φαίνεται πως αδυνατεί να αντιληφθεί (έλλειψη ενσυναίσθησης) τα όνειρα τους, στη συμμετοχή μιας πρόκρισης σε έναν τελικό παγκοσμίου πρωταθλήματος. Κι όταν η ίδια η Ομοσπονδία δεν το πιστεύει, πώς μπορούν να το πιστέψουν οι αθλητές/τριες όταν μαθαίνουν ότι αποχωρούν την επόμενη ημέρα που αγωνίζονται; Ελάτε λίγο στη θέση τους.

Φυσικά κάποιοι άλλοι θα μείνουν να χειροκροτήσουν το χρυσό μετάλλιο του Πετρούνια (και ίσως την είσοδο του Κωνσταντινίδη στα τελικά των κρίκων) και να βγουν τις κλασσικές φωτογραφίες μαζί του.

Και μη βιαστείτε να πυροβολήσετε τον "πιανίστα", διότι γράφει τα αυτονόητα, αυτά που οι περισσότεροι βλέπουν και που αρνούνται να εκφράσουν την ίδια ώρα που εγείρονται και ...επαναστατούν για ψύλλου πήδημα για τα συμφέροντα των συλλόγων τους, για τα συμφέροντα (βόλεμα) των παιδιών τους και των ιδίων και που η κάθε αντίσταση και υπεράσπιση του δικαίου, του «κακού άλλου» θα σήμαινε και διακύβευση αυτών των συμφερόντων. Αντιθέτως, περιορίζονται στο «βολικό» χειροκρότημα ή στην αμήχανη σιωπή. Και ο Νοών νοείτω!

Καλή επιτυχία σε όλα τα παιδιά!

ΥΓ. Αν και παλιός μου συναθλητής, δεν υπερασπίζομαι τον Κώστα Σιούτη ως φυσικό πρόσωπο αλλά ως θεσμικό και βασικό κομμάτι της Ομοσπονδίας. Το ίδιο θα έπραττα για οποιοδήποτε άλλον προπονητή βρισκόταν σε αυτήν τη θέση.


  • Αντώνης Κεραμιδάς
  • O Αντώνης Κεραμιδάς είναι φωτογράφος χορού και γυμναστικής, πρώην αθλητής και ομοσπονδιακός προπονητής Ενόργανης Γυμναστικής ανδρών, εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ). Αρθρογραφεί και σχολιάζει πάνω σε θέματα που άπτονται της εξέλιξης της Γυμναστικής σε τεχνικό και διοικητικό επίπεδο.