Πέζαρο 2017: "Πίσω από την κουρτίνα ένοιωσα όλη την ατμόσφαιρα των αγώνων"

Της Χρύσας Ουζουνίδου:

"Το όνειρο που έγινε πραγματικότητα μέσα από μια διαφορετική ευκαιρία", αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό όταν έπεσε η αυλαία και τα φώτα έσβησαν και τότε επανήλθα στην πραγματικότητα.

Όμως όλα ήταν ήδη μέσα στο μυαλό και στην καρδιά μου. Το έζησα από μια άλλη οπτική γωνία που λίγοι θα επέλεγαν ...όχι ως αθλήτρια, όχι ως προπονήτρια, όχι ως θεατής αλλά ως εθελόντρια!

Όλα ξεκίνησαν πριν μερικούς μήνες όταν έλαβα το email της αποδοχής, ήμουν επίσημα μέλος της ομάδας Blue Ribbons του 35ου Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ρυθμικής Γυμναστικής που θα διεξαγόταν στο Πέζαρο της Ιταλίας 30 Αυγούστου - 3 Σεπτεμβρίου 2017. Η ομάδα εθελοντών της διοργάνωσης είχε το δικό της όνομα "ΒLUE RIBBONS", κάτι που μας ξεχώριζε από όλους όσους συμμετείχαν σε αυτή την τεράστια διοργάνωση. Περισσότερες από 200 αιτήσεις από 15 διαφορετικές χώρες! Μετά από συνεντεύξεις που βασίζονταν στην προσωπικότητα, το πάθος και τη γνώση του κόσμου της ρυθμική γυμναστικής, επιλέχθηκαν 167 Blue Ribbons, και ανάμεσα τους και εγώ. Η εκπαίδευση που προσφέρθηκε σε όλους τους εθελοντές θα αφήσει μια σημαντική κληρονομιά γνώσης και εμπειρίας που σχετίζεται με τον κόσμο των μεγάλων διεθνών αθλητικών γεγονότων, παρέχοντας σημαντικές και χρήσιμες πληροφορίες για τους επαγγελματικούς και προσωπικούς ορίζοντες.

Ήρθε η στιγμή που βρέθηκα στο Πέζαρο και ανυπομονούσα για τη στιγμή που θα ξεκινήσουν όλα! Η φιλοξενία υπό την καθοδήγηση της οργανωτικής επιτροπής ήταν εξαιρετική προς όλους τους εθελοντές και τους εργαζόμενους. Η πρώτη μέρα έφτασε, βρισκόμουν μέσα στο γήπεδο, πανέτοιμη στο πόστο μου και περίμενα την πρώτη αποστολή να καταφθάσει για προπόνηση και να ξεκινήσει επίσημα το πρωτάθλημα. Ζούσα ήδη το όνειρο, όλες οι αποστολές όλων των χώρων περνούσαν μπροστά από τα μάτια μου, είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω το μεγαλύτερο κομμάτι της προπονητικής διαδικασίας σχεδόν όλων των αποστολών. Ολόκληρη η ελίτ και οι θρυλικές παρουσίες της ρυθμικής γυμναστικής των τελευταίων ετών ήταν εκεί. Οι αθλήτριες παγκόσμιων προδιαγραφών με τα φανταχτερά κορμάκια τους ετοιμαζόταν να βγουν στον αγωνιστικό χώρο και να εκπροσωπήσουν επάξια και με δύναμη ψυχής τη χώρα τους. Τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα και από στιγμή σε στιγμή άλλαζαν, είχα την ευκαιρία να τα βιώσω όλα μαζί τους τόσο έντονα, τόσο των ίδιων των αθλητριών όσο και των προπονητριών τους από τη θέση που ανέλαβα ως εθελόντρια. Χαμόγελα, δάκρυα, άγχος, στεναχώρια, χαρά, ικανοποίηση ,επιτυχίες και αποτυχίες όλα όμως με περηφάνια και αγάπη προς το άθλημα πριν και μετά τον αγώνα. Ήμουν παρούσα σε όλα! Και φυσικά ζητωκραυγές και μόνο δάκρυα χαράς και περηφάνιας για την ελληνική αποστολή που εκπροσώπησε τη χώρα μας με τον καλύτερο τρόπο! Ήμουν εκεί μαζί τους! Για λίγο υπήρξα και στη θέση του θεατή για να καμαρώσω τα δικά μας κορίτσια.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα τελευταία λόγια ορισμένων προπονητριών πίσω από τις κουρτίνες μακριά από τα βλέμματα όσων βρισκόταν μπροστά στον αγωνιστικό χώρο, προς στις αθλήτριες τους, το γρήγορο βλέμμα εμψύχωσης και πίστης προς αυτές και μια μονάχα αγκαλιά λίγα δευτερόλεπτα πριν ακούσουν το όνομα τους για να αγωνιστούν, ήταν στιγμές ανεκτίμητες που αποτυπώθηκαν στη μνήμη μου. Η σχέση προπονήτριας και αθλήτριας ιδιαίτερη και μοναδική για μένα. Πίσω από την κουρτίνα λοιπόν είχα την ευκαιρία να νιώσω ολόκληρη την ατμόσφαιρα του γηπέδου, μια ανατριχίλα με διαπερνούσε, από τις κερκίδες να σείονται με τις ατελείωτες ζητωκραυγές του κοινού που αποθέωναν τις αθλήτριες πριν και μετά την εκτέλεση των αγωνιστικών τους προγραμμάτων, μέχρι και την στιγμή που οι αθλήτριες επέστρεφαν από το Kiss and Cry μετά την ανακοίνωση της βαθμολογίας τους. Όλα διαδραματίζονταν εκεί μπροστά στα μάτια μου, στον χώρο που βρισκόταν λίγα λεπτά πριν την εμφάνιση τους και λίγα λεπτά μετά από αυτή... σε ιδιαίτερες και σημαντικές στιγμές που βιώνει μια αθλήτρια ρυθμικής και που λίγοι μπορούν να δουν και να καταλάβουν. Ήταν μάθημα εκπαίδευσης, προπονητικής και ζωής όλα όσα είχα την τύχη να δω και να ακούσω καθώς εκτελούσα τα καθήκοντα μου, δηλαδή να ελέγχω πως όλες οι αθλήτριες βρισκόταν στο σωστό ταπί, στον τελευταίο χώρο ( Warm Up Hall ), πριν αγωνιστούν σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα του αγώνα και να τις οδηγήσω προς τον αγωνιστικό χώρο . Όμως η πιο έντονη στιγμή μου σε αυτή την διοργάνωση υπήρξε μετά την τελετή λήξης όταν όλοι όσοι βρισκόμασταν μέσα στο γήπεδο από όλες τις γωνιές της γης θεατές, μέλη αποστολών, αθλήτριες, προπονήτριες, μέλη της FIG και της οργανωτικής επιτροπής και εθελοντές γίναμε ένα χορεύοντας και τραγουδώντας ...και όλοι μαζί ήμασταν εκεί παρόντες για να φέρουμε εις πέρας αυτή τη σημαντική διοργάνωση και ταυτόχρονα γιορτή του αθλητισμού, ο καθένας με την ιδιότητα του.

Η εμπειρία αυτή ήταν μοναδική για εμένα και θα επέλεγα να την ξαναζήσω χίλιες φορές. Στη διαδρομή αυτή γνώρισα υπέροχους ανθρώπους διαφορετικούς από εμένα με άλλες γλώσσες και συνήθειες, που συνεργάστηκα μαζί τους και δημιούργησα φιλίες από όλο τον κόσμο που θα κρατήσουν μια ζωή όπως και οι στιγμές που μοιραστήκαμε όντας μια ομάδα με ένα κοινό σκοπό. Είχα την τύχη να βιώσω το ίδιο συναίσθημα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ρυθμικής γυμναστικής στη Στουτγκάρδη Γερμανίας το 2015, που αποτελούσαν τους προκριματικούς για τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς αγώνες του Ρίο Ντε Τζανέιρο το 2016. Στο Πέζαρο συνάντησα ξανά φίλους από εκείνη την διοργάνωση και όλοι μας είχαμε την ίδια ευχαρίστηση, να βοηθήσουμε εθελοντικά για να διεξαχθεί το παγκόσμιο πρωτάθλημα της ρυθμικής γυμναστικής με απόλυτη επιτυχία, ένα άθλημα που όλοι μας αγαπάμε και συμμετέχουμε σε αυτό με κάθε τρόπο. Μεγαλύτερη ικανοποίηση και ευχαρίστηση δεν θα μπορούσα να αισθανθώ που προσέφερα εθελοντικά στο να επιτευχθεί αυτό το πρωτάθλημα και φυσικά εκπροσωπώντας την Ελλάδα ακόμη και σε αυτό το κομμάτι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ευχαριστώ την οργανωτική επιτροπή αυτής της διοργάνωσης, τη FIG και όλους τους εθελοντές που μου έδωσαν την ευκαιρία ακόμη μια φορά να ζήσω ένα ταξίδι μέσα στη ρυθμική γυμναστική, που αποτελεί πλέον μια από τις καλύτερες και πιο συγκινητικές εμπειρίες της ζωής μου , καθώς και τους ανθρώπους που με βοήθησαν και με στήριξαν σε αυτό.

Ένα τελευταίο πράγμα που έχω να συμπληρώσω μετά από αυτή την εμπειρία ζωής είναι ότι όλοι μας ανεξάρτητα από την καταγωγή μας και όσα μας χωρίζουν και μας καθιστούν διαφορετικούς μπορούμε να προσφέρουμε και να βοηθήσουμε σε καθετί και οποιονδήποτε με τον καλύτερο τρόπο και ειδικά όταν πρόκειται για αυτό που αγαπάμε, που υποστηρίζουμε και μας εκφράζει.

Η Χρύσα Ουζουνίδου είναι τελειόφοιτος του ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης, και σωματειακή προπονήτρια Ρυθμικής Γυμναστικής