•  

"Πως αλλάζει η γυμναστική την ζωή ενός παιδιού". Όταν η γυμναστική "συναντά" την λογοτεχνία

Στα πλαίσια της κοινωνικής δράσης του συλλόγου Ρυθμικής Γυμναστικής «ΙΡΙΣ», διεξήχθη μια πρότυπη μορφή διαγωνισμού λογοτεχνίας με θέμα "Πως αλλάζει η γυμναστική την ζωή ενός παιδιού". Δικαίωμα συμμετοχής είχαν όλες οι αθλήτριες του συλλόγου.

Τα κείμενα αναγνώστηκαν και αξιολογήθηκαν από εκπαιδευτικούς και φιλολόγους. Μετά την λήξη του διαγωνισμού διοργανώθηκε εκδήλωση - έκθεση στο κλειστό γυμναστήριο της Μίκρας όπου έγινε και η βράβευση της νικήτριας Παπακώστα Άννα.

Η παιδαγωγική, είναι γνωστό οτι αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της προπονητικής και είναι απαραίτητο η κινητοποίηση της δημιουργικής σκέψης και έκφρασης των παιδιών καθώς και της ενασχόλησης τους με γνήσιες μορφές ψυχαγωγίας. Έτσι, μέσα από αυτό το μικρό δείγμα ενεργοποίησης, δόθηκε επιτυχημένα το έναυσμα για ανίχνευση της σημαντικότητας της άθλησης σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, να εντοπιστούν τα οφέλη που ασυναίσθητα λαμβάνουν οι αθλήτριες σε καθημερινή βάση και να εκφράσουν τα συναισθήματά τις σκέψεις και τις ανησυχίες τους.

Το "Νους υγιής εν σώματι υγιή" αποτελεί πάντα το σημείο αναφοράς ώστε να κινητοποιεί και να "υποχρεώνει" τους ανθρώπους που ασχολούνται με τον αθλητισμό και πρωταθλητισμό να καλλιεργούν παράλληλα και εξίσου το μυαλό και το σώμα των παιδιών που γυμνάζονται. Άλλωστε, είναι τόσο σημαντικό να καταφέρουν τα παιδιά να δουν την καλλιτεχνική όψη της άθλησης και να μάθουν να συμβάλουν σε αυτήν με κάθε μορφής τέχνη.

Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στις προπονήτριες του συλλόγου Ρυθμικής Γυμναστικής «ΙΡΙΣ» Αριστείδου Μαρία και Χαλκιά Λίζα που συνέλαβαν και υλοποίησαν αυτήν την εξαιρετική και καινοτόμα ιδέα και σε όλες τις συμμετέχουσες αθλήτριες που, παρά τον σχολικό φόρτο και τις πολύωρες προπονήσεις, καταφέρνουν πάντα να ξεκλέψουν λίγο χρόνο και να τον αξιοποιήσουν ποιοτικά.

Παρακάτω η επιστολή της νικήτριας του διαγωνισμού:

"Θα σου αρέσει θα δείς, είναι ένα πολύ ξεχωριστό άθλημα η ρυθμική", έλεγε και ξανάλεγε η μητέρα της Χριστιάνας που μόλις 6 ετών η ρυθμική της φαινόταν πολύ παράξενη. 

Ισως να είχε επηρεαστεί και από τις φίλες της που δεν ήθελαν με τίποτα να πάει η Χριστιάνα Ρυθμική. Παρ όλα αυτά ήταν πολύ περίεργη να γνωρίσει αυτό το άθλημα. 

Ας τα πάρουμε όμως όλα με τη σειρά......
Η Χριστιάνα ήταν ένα παιδί κλειστό ,χωρίς πολλούς φίλους και αρκετά ντροπαλή. Ζούσε και μεγάλωνε με την οικογένειά της σε μια μεγάλη πόλη γεμάτη με πολλά πράγματα για να μάθει και να γνωρίσει κανείς.Η Χριστιάνα λοιπόν δεν ασχολούνταν με κάποια δραστηριότητα. Πάνω κάτω η ζωή της ήταν κάθε μέρα η ίδια. Περνούσαν λοιπόν οι μέρες και η μητέρα της ήθελε να την παέι να πάρει μια ιδέα από την ρυθμική. Μετά από πολύ επιμονή την κατάφερε επιτέλους να πάνε.
 

Μια Πέμπτη λοιπόν η μικρή Χριστιάνα μπαίνει μέσα σ ένα μεγάλο χώρο γεμάτο αθλητές που όλοι προσπαθούσαν να καταφέρουν κάτι.Μια ευγενέστατη κυρία την οδήγησε σε ένα χώρο που ακουγόταν μουσική και υπήρχαν κι άλλα μικρά κοριτσάκια.Στην αρχή η Χριστιάνα ήταν πολύ ντροπαλή αλλά κατά βάθος της άρεσε πολύ. Η πρώτη μέρα της ρυθμικής πήγε περίφημα. Ισως η Χριστιάνα να έκρυβε μέσα της ένα κρυφό ταλέντο. Της άρεσε τόσο πολύ που αποφάσισε να καλλιεργήσει το ταλέντο της.Κάποιες μέρες της βδομάδας λοιπόν άρχισε να πηγαίνει ρυθμική. 

Μετά από ένα χρόνο έβγαλε τα συμπεράσματά της από την επιλογή της.Κατάλαβε ότι η απόφαση της μαμάς της ήταν σωστή.Σιγά σιγά άρχισε να βλέπει τις διαφορές στον εαυτό της πρίν και μετά τη ρυθμική.

Συγκεκριμένα:

Άρχισε να γίνεται πιο ανοιχτή,επειδή ήταν αρκετές ώρες με τις συναθλήτριές της άρχισε να αναπτύσεται μια βαθειά φιλία μεταξύ τους με αποτέλεσμα να καταλάβει τι σημαίνει η φιλία.Δηλαδή κάποιος να χαιρεται για τις νίκες σου και τις επιτυχίες σου να νοιάζεται για την αγωνία σου να στεναχωριέται μαζί σου αλλά και να σου δίνει θάρρος και δύναμη.Επίσης συνειδητοποίησε ότι για να μπορεί να ανταπεξέλθει στο άθλημα στο σχολείο αλλά και στις υπόλοιπες υποχρεώσεις της έπρεπε να βάλει ένα σωστό πρόγραμμα κάτι που το κατάφερε. 

Επίσης όσο μεγάλωνε άρχισε να κάνει και μπαλέτο.Ακόμα μαζί με την προπονήτρια και την ομάδα της έπαιρναν μέρος σε διάφορες διοργανώσεις καμιά φορά με φιλανθρωπικό σκοπό κι αυτό την έκανε χαρούμενη κι ευτυχισμένη.Δύο χρόνια αργότερα άρχισε να παίρνει μέρος και σε αγώνες. Το ταλέντο της άρχισε να φαινεται όλο και πιο πολύ.Για να μην μακρυγορώ η Χριστιάνα έφτασε να είναι μια τέλεια αθλήτρια με πολλές επιτυχίες. 

Μια μέρα λοιπόν αναπολώντας τα πρώτα χρόνια της ρυθμικής κατάλαβε ότι κέρδισε πολλά πράγματα από αυτό το άθλημα.Να κάποια από αυτά
Στη ζωή σου μαθαίνεις από την ρυθμική να βάζεις υψηλούς στόχους.
Γνωρίζεις σημαντικούς ανθρώπους που έχουν φτάσει ακόμα και σε ολυμπιακούς αγώνες με αποτέλεσμα να προσπαθείς να τους φτάσεις.
Αισθανόταν για τον εαυτό της υπερήφανη και αγωνίστρια γιατί άλλα παιδιά στην ηλικία της αφιερώνουν πολύ χρόνο στους υπολογιστές και στη τηλεόραση ενώ αυτή έκανε κάτι δημιουργικό για το μυαλό της και για το σώμα της.

Παπακώστα Άννα

 gymnast.gr