Ενεργητική και Παθητική Ευλυγισία στη Ρυθμική Γυμναστική

Του Αντώνη Κεραμιδά

Κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης σε εξωτερικό περιβάλλον, πολλές φορές παρατηρώ τις επιδόσεις των κοριτσιών μέσα από την άλλη μου ιδιότητα, αυτή του προπονητή της γυμναστικής. Υπάρχουν αθλήτριες που ενώ διαθέτουν φυσικά προσόντα ώστε να εκτελούν ασκήσεις ευλυγισίας με μεγάλη ευκολία, εντούτοις όταν καλούνται να σηκώσουν το πόδι ψηλά (προσπαθώντας να διατηρήσουν την γραμμή του ποδιού και του κουντεπιέ όπως πρέπει), αυτό δεν γίνεται...

Στη συνέχεια, μια μικρή βοήθεια από την προπονήτρια (όταν είναι παρούσα) και το πόδι ανεβαίνει δίχως κανένα πρόβλημα. Αντιθέτως έχω δει κορίτσια που δίχως να έχουν αυτή την φυσική ικανότητα, η προσπάθειά τους έχει ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Αυτο ασφαλώς δεν το παρατηρώ μόνο κατά τη διάρκεια ενός πρότζεκτ σε εξωτερικό χώρο, αλλά και μέσα στους αγώνες. Αλλά γιατί συμβαίνει αυτό; Την απάντηση μπορεί να τη δώσει και ένας πρωτοετής φοιτητής του ΤΕΦΑΑ, αλλά για να το δούμε λίγο πιο αναλυτικά.

Η ρυθμική γυμναστική είναι ένα άθλημα που απαιτεί υψηλό επίπεδο ευλυγισίας, εκρηκτικότητας και ελέγχου. Δύο βασικές μορφές ευλυγισίας που είναι απαραίτητες για τους αθλητές και αθλήτριες είναι η ενεργητική και η παθητική ευλυγισία. Τι περιλαμβάνουν αυτές οι μορφές ευλυγισίας και πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν στην ενδυνάμωση των ποδιών;

Ενεργητική Ευλυγισία
Η ενεργητική ευλυγισία αναφέρεται στην ικανότητα του αθλητή να μετακινεί μια άρθρωση σε πλήρες εύρος κίνησης χρησιμοποιώντας τη δική του μυϊκή δύναμη. Για παράδειγμα, η ικανότητα να σηκώσει μια αθλήτρια το πόδι της ψηλά χωρίς βοήθεια από τα χέρια της ή τα χέρια της προπονήτριας είναι μια μορφή ενεργητικής ευλυγισίας. Στη ρυθμική γυμναστική, η ενεργητική ευλυγισία είναι ζωτικής σημασίας για την εκτέλεση αλμάτων, ισορροπιών και άλλων ασκήσεων όπου οι κινήσεις πρέπει να γίνονται με ακρίβεια, ταχύτητα αλλά και με καλλιτεχνική εκτέλεση.

Παθητική Ευλυγισία
Από την άλλη πλευρά, η παθητική ευλυγισία αφορά την ικανότητα να μετακινείται μια άρθρωση σε πλήρες εύρος κίνησης με εξωτερική βοήθεια, όπως τη πίεση μιας προπονήτριας ή η χρήση κάποιου χαμηλού πάγκου ή και κάποιας καρέκλας όπως συνήθως γίνεται. Αυτός ο τύπος ευλυγισίας είναι σημαντικός για τη διατήρηση της ευκινησίας και την πρόληψη τραυματισμών, επιτρέποντας στις αθλήτριες να επιτύχουν και να διατηρήσουν πιο ακραίες θέσεις με λιγότερο μυϊκό κόπο.

O Ρόλος στην Ενδυνάμωση των Ποδιών
Η ευλυγισία, είτε ενεργητική είτε παθητική, συνδέεται στενά με την ενδυνάμωση των ποδιών στη ρυθμική γυμναστική. Οι ασκήσεις ευλυγισίας βοηθούν στην ανάπτυξη της μυϊκής δύναμης και αντοχής, καθώς οι μύες πρέπει να εργάζονται ενάντια στην αντίσταση για να επιτευχθούν οι απαιτούμενες κινήσεις. Η ενεργητική ευλυγισία, ειδικότερα, ενισχύει τους μύες που εμπλέκονται στην κίνηση, καθώς αυτοί πρέπει να είναι ισχυροί για να υποστηρίξουν το σώμα σε δυναμικές θέσεις.

Ο ρόλος του μπαλέτου
Πολλές κινήσεις του μπαλέτου, στοχεύουν τους μύες των ποδιών. Αυτές οι κινήσεις βοηθούν στην ανάπτυξη δύναμης στους τετρακέφαλους, στους δικέφαλους των μηρών, στους γλουτούς και στους γαστροκνήμιους μύες. Η ενδυνάμωση αυτών των μυών επιτρέπει στις αθλήτριες να σηκώνουν και να κρατούν τα πόδια τους σε υψηλές θέσεις, βελτιώνοντας την ενεργητική ευλυγισία. Όταν επίσης η δασκάλα τού μπαλέτου έχει εναρμονίσει την τέχνη του μπαλέτου με τις απαιτήσεις του αθλήματος της ρυθμικής τότε το αποτέλεσμα θα είναι ακόμη πιο κοντά σε αυτό που επιθυμούμε.

Επιπλέον, η βελτίωση τη ενεργητικής και παθητικής ευλυγισίας βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος στους μύες, προάγοντας την αποκατάσταση και την αποφυγή μυϊκών τραυματισμών. Χρειάζεται να θυμόμαστε: Οι αθλήτριες με υψηλό επίπεδο ευλυγισίας είναι σε θέση να εκτελούν πιο σύνθετες και απαιτητικές ασκήσεις με λιγότερο κίνδυνο τραυματισμού.

Στην ουσία, η ενεργητική ευλυγισία θα μπορούσε να ονομαστεί και «δυναμική ευλυγισία» (έτσι πάντα τη θεωρούσα εγώ ως προπονητής) αφού στη βάση της, περισσότερο δύναμη δουλεύει ως διαδικασία, παρά ευλυγισία.

Καλή επιτυχία!